در سالهای اخیر موارد منظورشناسی در زبان همواره مطرح بوده است. با این وجود، بسیاری از مطالعات انجام شده در این زمینه به بررسی این مهارت در زبان آموزان پرداخته و یا در صدد مقایسه ی مهارت منظورشناسی در دو زبان مختلف برآمده اند. ت زبان آموز ایرانی که انگلیسی را به عنوان زبان خارجی فرا می گرفتند، در سه گروه گواه، صریح و ضمنی جای داده شدند. مکالمه هایی با مضمون بیان عذرخواهی و امتناع به آنها ارائه شد. هدف از این مکالمه ها در گروه های آزمایشی کمک به پرورش مهارت منظورشناسی بوده است در حالی که در گروه گواه چنین مسئله ای مطرح نبوده است. نتایج بیانگر اینست که، آموزش در واقع تأثیرمثبتی بر افزایش مهارت منظورشناسی زبان آموزان داشته است. همچنین، آموزش صریح تأثیر بیشتری نسبت به آموزش ضمنی داشته است. این تحقیق با اشاره به مفاهیم آموزشی در خصوص آموزشگاه های زبان انگلیسی و طراحان برنامه و مفاد درسی به پایان میرسد.