درباره تأثیر الگوی حرکتی و شدت فعالیت بدنی بر عملکرد غده تیروئید یافته های همگونی وجود ندارد. در این پژوهش تأثیر الگوهای حرکتی متفاوت، با کنترل دقیق شدت و مدت فعالیت بدنی، بر پاسخ محور هیپوتالاموسی– هیپوفیزی– تیروئیدی(hpt) در 9 مرد جوان فعال سالم بررسی شد (89/1 81/22=bmi، 12/4 12/46= ). شرکت کنندگان در 6 جلسه مجزا روی الپتیکال ، دوچرخه کارسنج و نوارگردان با شدت های 70 و 85 درصد حداکثر ضربان قلب (mhr) به فعالیت پرداختند. نمونه های خون، پیش و بلافاصله پس از هر جلسه فعالیت به منظور اندازه گیری غلظت سرمی هورمون های غده تیروئید و تغییرات غلظت خون جمع آوری شدند. تیروتروپین (tsh) تقریباً در تمام جلسات افزایش نشان داد. پس از فعالیت روی دوچرخه کارسنج (028/0= p) با شدت 70 درصد mhr ، و نوارگردان (027/0= p ) با شدت 85 درصدmhr این تفاوت معنادار بود. تیروکسین تام (tt4) تقذبیاً در تمام جلسات فعالیت بدنی کاهش نشان داد. پس از فعالیت روی نوارگردان با شدت 85 درصد mhr این کاهش معنادار بود (017/0=p ). تری یدوتیروئین تام (tt3) بلافاصله پس از فعالیت افزایش نشان داد؛ که پس از فعالیت روی الپتیکال با شدت 70 درصد mhr این تغییر معنادار بود (014/0=p) . نتایج این مطالعه پیشنهاد می کنند که غلظت tt3 تحت تأثیر شدت و الگوی حرکتی، و غلظت tsh و tt4 به طور همزمان ناشی از شدت و تغییرات tt3 تحت تأثیر شدت الگوی حرکتی، و غلظت tsh و tt4 به طور همزمان ناشی از شدت و تغییرات tt3 قرار می گیرند. ممکن است این تغییرات به دلیل افزایش غلظت خون نیز باشد. با اینحال افزایش t3 و کاهش t4 نشانه تبدیل محیطی t4 به t3 و نیاز بافت های فعال به تأمین انرژی از مسیر هوازی است. علاوه بر این، احتمالاً عملکرد غده تیروئید در دامنه70 درصد mhr شروع به تغییر می کند؛ که قبلاً توسط دیگران نیز گزارش شده بود. کلید واژه : الپتیکال ، دوچرخه کارسنج، نوارگردان، تیروتروپین، تیروکسین، تری یدوتیرونین.