هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش جنسیت، وضعیت تأهل، راهبردهای مقابله ای، جهت گیری مذهبی و میزان افسردگی در پیش بینی میزان گرایش به خودکشی بود، لذا پژوهش از نوع همبستگی و بر حسب نوع استفاده از نتایج، کاربردی است. نمونه مورد مطالعه شامل 260 نفر (175 پسر و 85 دختر؛ 213 مجرد و 72 متأهل) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 91- 1390 می باشد که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و با پرسشنامه های راهبردهای مقابله ای کارور و شیرر (فرم کوتاه)، جهت گیری مذهبی آلپورت (فرم کوتاه)، افسردگی بک- 2 (bdi-ii) و مقیاس انگاره پردازی خودکشی بک (bssi) مورد اندازه- گیری قرار گرفتند. داده های بدست آمده از مقیاس های مذکور با استفاده از روش آماری رگرسیون به شیوه گام به گام و آزمون تی مستقل به کمک نرم افزار spss 20 تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن است که جنسیت مذکر و تأهل از عوامل خطرساز خودکشی به شمار می روند. از طرفی دیگر، میزان افسردگی، جهت گیری مذهبی درونی و سبک مقابله ناکارآمد (به ویژه راهبردهای مقابله ای انکار، خودسرزنشگری و عدم درگیری رفتاری) می توانند خطر خودکشی را به شکل معناداری پیش بینی کنند. یافته ها نشان می دهند که سبک مقابله ناکارآمد، قوی ترین پیش بین خطر خودکشی به شمار می رود؛ لذا شایسته است روانشناسان در مواجهه با مراجعینی که در معرض خطر خودکشی قرار دارند، توجه بیشتری را به آموزش شیوه های مقابله و روش های حل مسئله مبذول کنند.