شبکه های حسگر بی سیم، نسل جدیدی از شبکه ها هستند که به طور معمول، از تعداد زیادی گره تشکیل شد ه اند، به طوری که هر گره با همسایه هایش به صورت بی سیم در ارتباط است. هدف اصلی در این گونه شبکه ها، جمع آوری اطلاعاتی در مورد محیط پیرامون حسگر های شبکه است. در شبکه های حسگر بی سیم، کاهش مصرف انرژی حسگر ها، به عنوان یکی از مباحث بسیار مهم مطرح است و توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. این پایان نامه، روشی مبتنی بر سیستم های ایمنی مصنوعی را جهت کاهش مصرف انرژی در شبکه های حسگر بی سیم، پیشنهاد می کند. یکی از مزایای استفاده از الگوریتم های مبتنی بر الگوی سیستم ایمنی مصنوعی در شبکه های حسگر بی سیم؛ بهره گیری از سلول های حافظه است. این سلول ها، پس از شناسایی مسیر هایی با بیشترین تداخل، نسبت به حفظ و تولید آنتی ژن مناسب مبادرت می نمایند. از سلول های خاطره، به منظور انتخاب گره حسگر برای ارسال استفاده می گردد. بنابراین، فرآیند شناسایی گرهی با بیشترین انرژی سریعتر انجام می گیرد. همچنین، از تئوری خطر برای ارسال سیگنال استرس هنگام رسیدن به درصد پایین همسایگی بهره گرفته شده است. به ازای هر بارشناسایی مسیر هایی با تداخل و انرژی مصرفی بیشتر با استفاده از عملگر تقاطع، نسل جدیدی ایجاد می شود که به مجموعه سلول-های خاطره اضافه می کنیم. در واقع مسیر هایی با حداکثر انرژی مصرفی را کشف میکنیم که این رویکرد دقت شبکه را بالا می برد. نتایج نشان می دهد که روش پیشنهادی ما در مقایسه با برخی پروتکل های مسیریابی کلاسیک مانند سیل آسا و gear، نتایج بهتری را ارائه می دهد. به عبارت دیگر، الگوریتم ما، کمترین تداخل و همچنین بیشترین طول عمر شبکه را در مقایسه با دیگر روش ها دارد.