انرژی یکی از عوامل اساسی تولید است که نقش مهمی در اقتصاد کشورها ایفا می‏کند. بهره‏وری انرژی هم یکی از شاخص‏های اقتصادی است که نشان دهنده چگونگی مصرف آن در بخش‏های مختلف اقتصادی می‏باشد. بهبود بهره‏وری انرژی موجب بهبود قدرت رقابت تولیدات بخش‏ها در صحنه تجارت بین‏المللی می‏گردد. بنابراین ارتقای بهره‏وری انرژی تأثیر به‏سزایی در رسیدن به توسعه و رشد اقتصادی خواهد داشت. این پایان نامه در پی مطالعه تغییرات بهره‏وری انرژی در اقتصاد ایران است. در این راستا از تحلیل داده- ستانده برای سال‏های 1367 و 1380 استفاده می‏شود. به این منظور ابتدا جدول‏های مورد نیاز برای هر یک از سال‏ها تهیه و با توجه به روابط موجود، ارتباط بین رشد بهره‏وری انرژی، رشد مصرف انرژی و رشد تولید بخش‏ها به دست می‏آید. در نهایت، با عنایت به این روابط، رشد بهره‏وری انرژی در بخش‏های مختلف و کل اقتصاد محاسبه می‏شود. نتایج این مطالعه نشان می‏دهد که بهره‏وری انرژی کل اقتصاد در سال 1380 نسبت به سال 1367 کاهش یافته است. با این حال، محاسبات رشد بهره‏وری انرژی در بخش‏ها بیانگر آن است که رشد بهره‏وری انرژی در بخش‏های اقتصادی همسو نبوده است. رشد بهره‏وری انرژی در طول دوره مورد مطالعه در بعضی از بخش‏ها افزایش و در بعضی دیگر کاهش یافته است.