همیت متون روایی بعنوان یکی از انواع حائز اهمیتِ متون ادبی و وجود و حضور آن در تمامی ابعاد زندگی و نیز تجربیات فردی و اجتماعی افراد برکسی پوشیده نیست. به بیان دیگر، حضور دائمی روایت های داستانی در هررده ی سنی وهر مکان و زبانی کاملاً محسوس و قابل لمس است. ازین رو، اهمیت و تاثیر کاربرد متون روایی داستانی در آموزش بطورکلی و فراگیری و آموزش زبان اول و دوم بطور خاص از دیر باز مطمح نظر مربیان، روان – زبانشناسان و محققان فراگیری زبان (دوم) بوده است. براین اساس تحقیق حاضر رابطه ی بین کاربرد متون روایی در محیط های آموزش زبان انگلیسی (بعنوان زبان خارجی) و تاثیرات آن بر توانایی خواندن و درک مطلب زبان آموزان را مورد بررسی قرار داد. بدین منظور سه گروه از دانشجویان پارسی زبان رشته ی مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه اراک که از لحاظ مهارت های زبانی درسطحی مشابه قرار داشتند در این مطالعه شرکت کردند. دو گروه با نامهای گروه روایی و گروه غیر روایی بعنوان گروه های آزمون و یک گروه نیز بعنوان گروه شاهد در نظرگرفته شد. سه متن روایی و سه متن غیر روایی کوتاه که ازبین تعداد کثیری از متن های روایی و غیر روایی انتخاب شدند، با سهولت خوانش بین 65 تا 75 بعنوان فعالیت های آموزشی در هر یک از گروه های آزمون روایی و غیر روایی مورد استفاده قرارگرفت. هر یک از گروه های آزمون بمدت شش هفته تحت آموزش قرار گرفتند. نمرات حاصل از آزمونهای بعمل آمده از هر سه گروه با استفاده از تحلیل واریانس و آزمون تی مقایسه گردید. نتایج حاصل از پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که تفاوت معنی داری درنمرات حاصل از این آزمون ها در هر دو گروه آزمون وجود دارد. . بعلاوه، مقایسه ی نمرات حاصل از آزمونهای بعمل آمده نشان داد که گروه آزمون روایی نسبت به گروه آزمون غیر روایی به طرز معناداری از عملکرد بهتری برخوردار بوده است. کاربرد نتایج تحقیق در آموزش زبان مورد بحث قرار گرفته است.