استفاده ی هنری از آیات قرآن در ادب فارسی، پیشینه ای دراز دامن دارد . مولوی ونجم رازی به عنوان دو عارف شاعر ونویسنده ،به شیوه های گونه گون از آیات کلام الله مجید بهره جسته اند. شاعرعارف ما (مولانا) درکاربرد آیات ، در انواع تقسیماتی که درکتاب «تجلی قرآن و حدیث در شعر فارسی» آمده ، ابتکار وخلاقیت شاعرانه را از دست نداده و ازآیات ترکیبات وکنایات و تشبیهات و استعارات بدیع وابتکاری ایجاد کرده است .ولی نجم رازی، تقلیدی و یکنواخت و بیشتر به شیوه ای واحد از آیات قرآن بهره برده است . برخی آیات در هردو اثر مشترک و پرکاربرد است . (مانند آیه«الست»)،گاه آیاتی که مولاناازآن بسیارسودجسته، درمرصادالعباد دیده نمی شود(همچون آیه ی «هل اتی»). والبته عکس این قضیه نیز صادق است. شیوه های کاربرد آیات در غزلیات شمس ومرصاد العباد (با توجه به تقسیم بندی های دکتر راستگو در کتاب تجلی قرآن وحدیث)در این پژوهش تبیین گشته و به تفاوت ها و شباهت ها ی کاربردی اشاره شده است .