وجود گروه های تجاری باعث تسهیل انتقال اطلاعات میان شرکتهای گروه می شود و در نتیجه سطح عدم تقارن اطلاعاتی کاهش پیدا می کند. همچنین، گروه های تجاری قادر به ایجاد یک بازار سرمایه داخلی هستند که یک راه تأمین مالی بی خطر می باشد. بنابراین، به نظر می رسد که شرکتهای وابسته به گروه های تجاری در قیاس با شرکتهای مستقل به طور نسبی کمتر به بازار سرمایه خارجی وابسته هستند و ممکن است قادر به پرداخت سود سهام دائمی باشند و یا از سود سهام بالا حمایت کنند. هدف اصلی این تحقیق، بررسی اثر عضویت در گروه های تجاری بر سیاست تقسیم سود در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برحسب تئوری های اصلی تقسیم سود یعنی تئوری علامت دهی، تئوری نمایندگی، تئوری سلسله مراتبی و همچنین تئوری چرخه ی عمر می باشد. نمونه آماری این تحقیق با استفاده از داده های تجمعی (pool) شامل 145 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1389-1380 بدست آمده است. برای آزمون فرضیه ها ی تحقیق، از مدل توبیت استفاده شده است. برخلاف پیش بینی ها، نتایج این تحقیق نشان می دهد که میزان سود تقسیمی در شرکتهای وابسته به گروه های تجاری در مقایسه با شرکتهای مستقل کمتر است. همچنین، میزان سود تقسیمی در شرکتهای وابسته به گروه های تجاری متنوع و بزرگ در مقایسه با شرکتهای وابسته به سایر گروه ها (غیر متنوع) بیشتر است. سایر یافته های این تحقیق نشان می دهد که یک رابطه منفی و معنادار بین عدم تقارن اطلاعاتی و وابستگی مالی خارجی با سیاست تقسیم سود وجود دارد. همچنین، شرکتهای وابسته به گروه های تجاری حساسیت کمتری به عدم تقارن اطلاعاتی و وابستگی مالی خارجی در مقایسه با شرکتهای مستقل دارند. به علاوه، شرکتهای وابسته به گروه های تجاری متنوع و بزرگ حساسیت کمتری به عدم تقارن اطلاعاتی و وابستگی مالی خارجی در مقایسه با شرکتهای وابسته به سایر گروه ها (غیر متنوع) دارند. نتایج این تحقیق هیچ رابطه معناداری بین عمر شرکت و سیاست تقسیم سود نشان نداده است. در واقع قدمت شرکتها در بورس اوراق بهادار تهران تأثیری بر سیاست تقسیم سود آنها نداشته است.