بحث از قراردادهای بین المللی با توجه به پیچیدگی خاص آن از اهمیت بسیاری در حقوق تجارت بین الملل برخوردار است. ماهیت خاص این گونه قراردادها که از لحاظ حقوقی آن را در قسمقراردادهای اداری یا دولتی قرار می دهد، آثاری را در پی دارد که آن را از دیگر قراردادهای منعقده در حوزه تجارت بین الملل متمایز می نماید. همین ماهیت خاص آن است که سبب می گردد،شروط مندرج در آن نیز آثار خاص و متفاوتی داشته باشند به نحوی که آثار آن در قراردادهای نفتیمتفاوت از قراردادهای دیگری باشد که ماهیت تجاری محض دارند. ما در این رساله بر آنیم تا با نگاهی نقادانه به بحث آثار درج شرط ثبات در قراردادهای نفتی هم در حقوق داخلی و هم در حقوق بین الملل بپردازیم. بدین منظور ابتدا به بیان ماهیت قراردادهای تجاری بین المللی به طور عام و قراردادهای بین المللی نفت و گاز به طور خاص می پردازیم و بعد از مشخص شدن این موضوع به بحث شرط ثبات و آثار آن در قراردادهای نفتی می پردازیم. ابتدا به توصیفات صورت گرفته از این شرط در حقوق بین الملل می پردازیم و سپس وضعیت شرط ثبات را در حقوق ایران بررسی می کنیم. در آخر نیز به بحث تفاسیر ارایه شده از شرط ثبات در محاکم داوری خواهیم پرداخت.