کارایی مالی بانک های تجاری عامل اصلی در گسترش اقتصادی است و مطالعات کلی زیادی در ارزیابی عملکرد در بانکداری وجود دارد.؛ با این حال موضوع و مباحث خاص کمی در مورد ویژگی های ریسک به چشم می خورد. به ویژه، ریسک اعتباری در بخش های بانکداری به دلیل تعداد و تنوع سهامداران درگیر، دارای پتانسیل تاثیر " اجتماعی" می باشد، اندازه گیری کارایی بر این اساس است که ریسک های مالی، عوامل مهمی در تحت تاثیر قرار دادن بهره وری یک بانک محسوب می شوند. مخصوصا مدیریت ریسک اعتباری بانک ها اثر جدی بر بهره وری دارد. در این پژوهش، ما از نسبت های مالی برای تخمین ریسک اعتباری 10 بانک تجاری ایرانی طی دوره زمانی 1385 تا 1389 استفاده می کنیم؛ و بررسی تغییر بهره وری با توجه به عوامل ریسک اعتباری توسط روش شاخص بهره وری مالمکوئیست صورت گرفته، که این شاخص از نمره های کارایی بر اساس تحلیل پوششی داده ها محاسبه می گردد. نتایج ما نشان می دهد که در دوره مورد بررسی بهره وری ریسک اعتباری 7 بانک تقویت شده، در حالی که در 3 بانک اقتصاد نوین، پاسارگاد و سینا کاهش یافته است. بر طبق نتایج نمرات کارایی ریسک اعتباری و تغییر بهره وری ریسک اعتباری، این 10 بانک را به 4 گروه تقسیم کردیم: کارایی ریسک اعتباری بالا و تغییر بهره وری مثبت در مدیریت ریسک اعتباری( گروه اول) شامل بانک های ملی و صادرات، کارایی ریسک اعتباری پایین و تغییر بهره وری مثبت در مدیریت ریسک اعتباری( گروه دوم) شامل بانک های سپه و ملت، کارایی ریسک اعتباری بالا و تغییر بهره وری منفی در مدیریت ریسک اعتباری( گروه سوم) شامل بانک های پاسارگاد، پارسیان، کارآفرین، اقتصاد نوین و سینا، کارایی ریسک اعتباری کم و تغییر بهره وری منفی در مدیریت ریسک اعتباری( گروه چهارم)شامل بانک تجارت. ما دریافتیم که گروه های مختلف بانک ها می بایست استراتژی های متفاوتی در مدیریت ریسک اعتباری برای بقا در محیط در حال تغییر کنونی پیاده کنند.