تکنولوژی آموزشی ایده و نگرشی است که ابزار و روشهایی را در اختیار دست اندرکاران آموزش و پرورش قرار می دهد تا از آخرین دستاوردهای علمی- تکنولوژیکی در فرایند آموزش و یادگیری استفاده کنند. تکنولوژی آموزشی پل ارتباطی و مهمترین عاملی است که آموزش و پرورش رسمی و غیر رسمی را با دنیای مدرن ارتباط می دهد.پژوهشگر می خواهد دیدی کلی و همه جانبه را نسبت به این شاخه از دانش فراهم آورد و نظراتو مفاهیم موجود راگردآوری کند همچنین دیدی درست و واقع بینانه و بی غرضانه از وضعیت کنونی تکنولوژی آموزشی در کشور را ارایه دهد پژوهشگر در این پژوهش به بررسی سیر (تاریخی) تحول رشته تکنولوژی آموزشی در جهان و ایران با تاکید بر دو بخش قبل از انقلاب اسلامی ایران و بعد از آن می پردازد.این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی است. در این پژوهش علاوه بر استفاده از منابع مکتوب و کتابخانه ای، از روش تحلیل محتوی و مصاحبه نیز استفاده شده است به گونه ای که 8 نفر از اساتید برتر رشته، 12 سوال کلی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. از جمله مهمترین نتایج پژوهش این است که در آینده این رشته در ایران خیلی گسترده تر می شود و کاربرد بیشتری می یابد، در ایران چندان به این رشته توجه نشده است و نکات ضعف زیادی دارد، آموزش عالی در گسترش این رشته نقشی نداشته است. پژوهشگر ضمن پاسخگویی به سوالات اصلی پژوهش، با تجزیه و تحلیل و بررسی نکات منفی و مثبت، راهکارهای عملی مناسبی جهت به کار گیری رشته تکنولوژی آموزشی در ایران ارائه داده است.