این تحقیق با هدف مشخص کردن رابطه بلوغ سازمانی و نوآوری سازمانی میان اعضای هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان و دانشگاه اصفهان انجام گرفته است. روش مورد استفاده این پژوهش توصیفی به شیوه همبستگی بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان و دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 91-1390 بوده که نمونه مورد پژوهش برابر 291 نفر عضو هیأت بوده که به روش تصادفی- طبقه ای انتخاب شده است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه 26 ماده ای بلوغ سازمانی کارکنان هاشمی (1387) و پرسشنامه 24 ماده ای نو آوری سازمانی زارعی (1379) استفاده شده. برای تحلیل داده ها از آماره های توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین، انحراف معیار، چولگی، کشیدگی و دامنه تغییرات) و آماره های استنباطی t مستقل، آزمون u مان ویتنی، آزمون همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چندمتغیره استفاده شده است. یافته ها نشان داد که میزان بلوغ سازمانی و نو آوری سازمانی اعضای هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان و دانشگاه اصفهان تفاوت معنی داری باهم ندارند و بین بلوغ سازمانی و نو آوری سازمانی اعضای هیئت علمی و مدیر گروه های دانشگاه رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد بین مولفه های بلوغ سازمانی (عدم وابستگی، میزان فعال بودن، رفتارهای متعدد، وضعیت برابر یا برتر، سطح علائق و وسعت دید) و بعد فرهنگی نو آوری سازمانی و بین میزان فعال بودن، رفتارهای متعدد، سطح علائق و وسعت دید با بعد ساختاری نو آوری سازمانی و بین میزان فعال بودن، رفتارهای متعدد، وضعیت برابر یا برتر، سطح علائق و وسعت دید با بعد منابع انسانی نو آوری سازمانی رابطه معنی داری وجود داشت. نتایج دیگر تحقیق نشان داد که نو آوری سازمانی اعضای هیئت علمی 1/27 درصد پایین، 8/47 درصد متوسط و 1/25 بالا می باشد و نمره بلوغ سازمانی 8/14 درصد آنها پایین؛ 8/26 درصد متوسط و 4/58 بالا می باشد.