امروزه در کشور ما تعداد بسیار زیادی از ابنیه با ارزش و منحصر به فرد تاریخی در درون محله هایی واقع شده اند که به خاطر عبور و مرور بیش از حد و درگیر شدن در مسایل روزمره و اقتصادی، ارزشها و تواناییهای آنها نادیده گرفته شده و تنها به عنوان یک محل عبور و مرور مورد استفاده قرار می گیرد. شاید سراها پرشمارترین نمونه این فضاها باشند، بناهایی که به دلیل برقراری ارتباط با اشخاص تولید کننده و مصرف کننده و نیز هماهنگی با محیط اطراف به لحاظ فرم، فضا و مصالح بومی، با محیط و بستر پیرامون خود به تعادل و تعامل رسیده اند و جای بس تأسف است که این میراث های با ارزش معمارانه که حاصل اندیشه انسان هایی است که فضا و معماری و نیاز مردم محلات را به خوبی می شناخته اند، هم اکنون تنها به محلی برای انبار کاالاهای مصرفی تبدیل شود. بسیاری از این سراهای ناشناخته در بازارها را، عدم حمایت و توجه، بیش از پیش منزوی نموده است و امید است، پژوهش هایی این چنین، حداقل یادآور حضورشان و یا راهی به سوی احیاء هویت و جلوگیری از شتاب روزافزون آنها به سوی زوال و دگرگونی باشد. اهداف کلی انجام این پژوهش عبارت است از معرفی و شناخت یکی از قدیمی ترین سراهای زنجان که دارای ارزشهای ویژه ای است، همچنین شناخت و بررسی هویت تاریخی، فرهنگی، مذهبی، باورها و اعتقادات مردم و در نهایت ارائه طرح حفاظت و مرمت با تأکید بر مقاوم سازی بنا جهت حفظ یکی از ارزشمندترین سراهای در معرض تهدید و ارائه یک برنامه مدیریتی مدون جهت حفاظت و استفاده مستمر از بنا. برای بدست آوردن اطلاعات لازم برای ارائه طرح ها از دو روش استفاده شده است: الف)روش کتابخانه ای: شناخت پیشینه اثر(بررسی سفرنامه ها و اسناد و مدارک تاریخی)- مطالعات فرهنگی- مطالعات اقلیمی، جغرافیایی- بررسی مفاهیم واژه ها- بررسی سوابق پروژه ها- بررسی طرح های فرادست ب)روش میدانی-تحقیقاتی: شناخت فضا و کالبد(ساخت و عملکرد)- شناخت محیط و بستر- تحقیقات اجتماعی، فرهنگی(مصاحبه)- تحقیقات زیست محیطی- برداشت (نقشه برداری، رولوه، تهیه تصاویر)