هدف: در سال 1967 kirk و همکارانش سندروم شلی عمومی مفاصل به عنوان یک آسیب مطرح نمودند. افراد دارای سندرم شلی عمومی مفاصل مستعد ابتلا به اختلالات بیومکانیکی متعددی هستند. درگیری مفصل شانه در این افراد شایع است. برخی از این درگیریها عبارتند از بی ثباتی شانه، دررفتگی، نیمه دررفتگی، تاندونیت و گیرافتادگی شانه. با توجه به اهمیت نقش عضلات در حفظ سلامت و ثبات این مفصل، بنظر منطقی می رسد که علت شیوع اختلالات شانه ای در افراد دارای شلی عمومی مفصلی را در ساختار های عضلانی جستجو کرد. هدف این مطالعه مقایسه سطح فعالیت عضلات شانه در افراد دارای شلی عمومی مفاصل با افراد سالم در دو صفحه فرونتال و کتف می پردازد. روش اجرا: این مطالعه توصیفی تحلیلی بوده و از نوع مقطعی بود. 15 نفر زن دارای شلی مفصلی عمومی مفاصل (بیتون > 4) و 15 زن بدون شلی عمومی (بیتون <4)، به روش غیر احتمالی ساده انتخاب و بر اساس سن، قد، وزن و دوره قاعدگی همتاسازی شدند. روش الکترومیوگرافی سطحی برای ثبت فعالیت عضلات دلتوئید قدامی و میانی، تراپزیوس فوقانی و تحتانی، سراتوس قدامی و اینفرا اسپایناتوس بکار گرفته شد. از مشارکت کنندگان خواسته شد که دست خود را در صفحات فرونتال و کتف، به تعداد 3 بار و در مدت 10 ثانیه بالا ببرند. برای تحلیل داده ها، آزمون manova استفاده شد. یافته ها: دو تحلیل واریانس چند متغیری (manova) برای مقایسه سطح فعالیت عضلات بین دو گروه، در صفحات کتف و فرونتال انجام شد. نتایج تفاوت بین گروهی معنی داری در سطح فعالیت الکتریکی عضلات دلتوئید قدامی و میانی، تراپزیوس فوقانی و تحتانی، اینفرااسپایناتوس و سراتوس قدامی تفاوت معنی داری در هیچ یک از صفحات مورد بررسی نشان نداد (05/0p>). نتیجه گیری: این مطالعه هیچ اختلافی در میزان سطح فعالیت عضلانی در زنان دچار شلی عمومی مفصلی با زنان عادی نشان نداد. به طور کلی، نتایج نشان داد که علت افزایش شیوع اختلالات شانه در افراد دارای شلی عمومی مفاصل را، احتمالا می توان در اختلالات سایر عوامل ثبات دهنده این مفصل مانند زمانبندی فعالیت عضلانی و یا سایر عوامل مکانیکی یا فیزیولوژیکی جستجو کرد.