امروزه برای اینکه شرکت ها بتوانند در صحنه اقتصادی باقی بمانند و رشد داشته باشند، می بایست توانایی های خود را بشناسند. در همین راستا، میزان توسعه آنها نیز بستگی به میزان بهره گیری مطلوب و بهینه از منابع و عواملی دارد که آنها را به سمت اهدافشان رهنمون می سازد. مهم ترین این عوامل، سرمایه های فکری است. منافع شرکت ها نیز، در گرو توسعه سرمایه فکری است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر سرمایه فکری و اجزای آن(سرمایه انسانی، سرمایه فیزیکی و سرمایه ساختاری) بر ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده بازار است. برای بررسی این موضوع، از داده های گردآوری شده از 98 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1385 تا 1389، و برای سنجش متغیرهای تحقیق از الگوی ضریب ارزش افزوده سرمایه فکری پالیک (1998) به عنوان معیار سرمایه فکری و از مدل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. این پژوهش شامل دو فرضیه اصلی می باشد که هر یک دارای سه فرضیه فرعی هستند. فرضیه های اصلی رابطه سرمایه فکری، و فرضیه های فرعی رابطه اجزای سرمایه فکری را بر ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده بازار بررسی می کنند. پژوهش تجربی حاضر نشان می دهد که سرمایه فکری شرکت ها رابطه مثبت و معنی داری با ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده بازار آن ها دارد. یافته های این مطالعه، دانش سرمایه فکری را افزایش، و مفهوم سرمایه فکری را در دستیابی به مزایای رقابتی در اقتصاد ایران گسترش می دهد.