برتری در رقابت، به هدف اصلی سازمان ها در فضای کسب و کار غیر قابل پیش بینی و متغیر کنونی، تبدیل شده است. برای رویارویی با تغییرات جدید، سازمان ها باید به فراتر از سازگاری با تغییر بیاندیشند و به دنبال بهره گیری از فرصت های بالقوه باشند. یکی از پارادایم های افزایش انعطاف پذیری، سرعت و کیفیت، چابکی سازمانی است. در این پارادایم نوین، سازمان قادر است توانایی کامیابی در محیط همیشه در حال تغییر و غیر قابل پیش بینی را به دست آورد. این پژوهش به دنبال طراحی مدلی برای ایجاد چابکی سازمانی به عنوان ابزاری برای مواجهه با تغییرات دایمی و غیر قابل پیش بینی، با تمرکز بر بعد منابع انسانی می باشد. پس از مطالعه پیرامون تعاریف، ابعاد و مدل های چابکی سازمانی، فرآیند های محوری عملیاتی، فناوری اطلاعات و کارکنان (منابع انسانی) مطرح می گردد. نقش فعالیت های منابع انسانی در مدل با بررسی کارکنان چابک، مطرح می شود.