تراکم ساختمانی و بلندمرتبه سازی همواره هم از عوامل مختلف تاثیر گرفته و هم بر ابعاد مختلف از جمله ابعاد کالبدی- فضایی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و ترافیک تاثیر می گذارد. با توجه به تلاشهای صورت گرفته در پژوهشهای مختلف اما هنوز طرحهای توسعه ی شهری در سیاست های تراکمی و بلندمرتبه سازی خود هزینه های زیان بار محیطی- کالبدی افزایش تراکم و بارگذاری کالبدی را مورد ارزیابی و سنجش قرار نمی دهند و باعث برهم خوردن آسایش اقلیم منطقه می شوند. از آنجایی که بارگذاری تراکم در پهنه های m و s غالباَ در عناصر اصلی سازمان فضایی- عملکردی یک شهر یا در مقیاس کوچکتر در یک منطقه و محله صورت می گیرد، با توجه به تراکم واحدهای فعالیتی و ازدیاد مراجعات شهروندان که موجب سنگینی بار ترافیکی در آن قسمت از شهر می شود لازم است سیاستهای تراکمی با در نظر گرفتن عواقب بارگذاری بر ابعاد مختلف انجام گیرد. بلند مرتبه سازی اگر درست انتخاب نشود باعث بوجود آمدن جزایر حرارتی در محلات شهری شده، که به لحاظ بصری و محیطی موجب تخریب محیطهای شهری می گردد. در پژوهش حاضر هدف بر آن بوده تا ارزیابی از سیاستهای تراکمی و بلند مرتبه سازی شهر تهران در پیشنهادات طرح تفصیلی مورد سنجش قرار گیرد. از آنجایی که بارگذاری تراکم ساختمانی بر ابعاد مختلف تاثیر می گذارد و نیازمند بررسی و سنجشهای وسیع است در این پژوهش ابعاد کالبدی- فضایی، اقتصادی، زیست محیطی و اکولوژی شهری مورد ارزیابی قرار گرفته است. این ارزیابی برای محله ی نارمک به عنوان نمونه ای از مناطق شهری تهران انجام گرفته است. در محله ی نارمک با توجه به عناصر مهم سازمان فضایی- عملکردی و تحلیلهای فضایی صورت گرفته محور آیت و میدان نبوت به عنوان اصلی ترین عناصر سازمان فضایی- عملکردی محله نارمک شناسایی گردید. در ادامه با کمک نرم افزارهای ecotect و envi-met و sky veiw factor در محدوده ی اشاره شده شبیه سازی از وضع موجود و وضعیت پیشنهادی طرح تفصیلی صورت گرفته است. نتایج تحلیلها و شبیه سازی ها نشان می دهد سیاست های تراکمی و بلند مرتبه سازی طرح تفصیلی به آسایش اقلیم محدوده آسیب می رساند و باعث افزایش آلودگی هوا و افزایش احتمال شکل گیری جزیره حرارتی می شود. همچنین به لحاظ کالبدی- فضایی با شرایط موجود و گرایشات حال حاضر در تناقض می باشد و تنها به لحاظ اقتصادی از آورده ی مالی چشم گیری برخوردار می گردد. به نظر می رسد تراکم پیشنهادی طرح تفصیلی برای محدوده مطالعه بالا می باشد.

ذرت یکی از مهم ترین و پرکاربردترین محصولات زراعی است از آنجا که جمعیت جهان رو به افزایش است، تولید محصولات کشاورزی هم باید بیش تر شود تا جوابگوی نیاز بشر باشد اما کمبود آب یکی از مهم ترین فاکتورهای محدود کننده محصولات کشاورزی در جهان است. روش های مختلف کم آبیاری، راه حل مناسب برای صرفه جویی در آب آبیاری است. جهت ارزیابی شاخص های فیزیولوژیک و کارایی مصرف آب گیاه ذرت تحت مدیریت کم آبیاری آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در مزرعه آزمایشی شماره 2 دانشکده کشاورزی در سال 1391 در فصل تابستان به اجرا در آمد. تیمارها شامل تأمین 100، 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه ذرت بود. در این آزمایش جهت بررسی میزان مشارکت آب زیرزمینی در تأمین نیاز آبی گیاه در شرایط تنش خشکی، عمق سطح ایستابی در عمق 70 سانتی متری از سطح خاک ثابت نگه داشت شد به این منظور جهت کشت گیاه ذرت و ثابت نگه داشتن سطح ایستابی از لایسیمتر استفاده شد لذا یک تیمار هم با مقدار 100 درصد نیاز آبی گیاه بدون حضور سطح ایستابی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که هرچه میزان تنش آبی بیش تر شود عملکرد گیاه کاهش می یابد همچنین نشان داد که درصد مشارکت آب زیرزمینی در تیمار 100 درصد نیازآبی برابر 7/3 درصد، در تیمار 75 درصد برابر 24/6 درصد و در تیمار 50 درصد میزان مشارکت به 35/6درصد رسید. تأثیر تنش خشکی بر بهره وری آب برای عملکرد دانه و ماده خشک ذرت در سطح 5 درصد معنی دار شد و نشان داد که تنش سبب افزایش بهره وری آب شده است در نهایت هم با بررسی شاخص های فیزیولوژیکی این نتیجه به دست آمد که تنش خشکی سبب کاهش مقدار غلظت کلروفیل برگ، هدایت روزنه ای و سرعت فتوسنتز شده است و میزان این شاخص ها با افزایش سن گیاه روند کاهشی نشان می دهد یعنی از هفته هشتم پس از کشت هرچه به انتهای زمان کشت ذرت نزدیک شویم میزان این شاخص ها کاهش می یابد.