قرارداد لیسانس، قراردادی است که به موجب آن اجازه استفاده از پدیده فکری توسط مالک به دیگری اعطا می گردد. قرارداد مذکور یکی از مهم ترین قراردادهای حوزه مالکیت صنعتی است. در قوانین داخلی کشورها و مقررات بین المللی تنها به ذکر شماری از اقسام شایع قراردادهای لیسانس بسنده شده و اصل آزادی طرفین در انعقاد اشکال متنوع قرارداد لیسانس مد نظر قانونگذاران بوده است.آنها متعاقدین را تا حدود زیادی در درج شروط قراردادی آزاد می گذارند واستثنائات اصل آزادی قراردادی را که مخل نظم عمومی یا اخلاق حسنه هستند، برمی شمرند. مهم ترین استثنائات مزبور شروط ضد رقابتی هستند. اگر چه استعانت از قواعد عمومی قراردادها در تعیین حقوق و تعهدات طرفین از یک طرف و تعیین مسئولیت قراردادی ناشی از نقض هر یک از تعهدات مزبور و حلّ مناقشات آن ها در موارد نقض تعهدات از طرف دیگر، بسیار راهگشا است لیکن به دلیل ویژگی های خاص پدیده های صنعتی وضع قوانین ویژه برای آنها ضروری است. از آن جا که عدم ایفای هریک از تعهدات، به خودی خود نقض قرارداد قلمداد می گردد و برای ناقض مسئولیت قراردادی به بار خواهد آورد، تعیین مسئولیت قراردادی، مستلزم بررسی دقیق تعهدات طرفین قرارداد خواهد بود.