هرگونه مداخله در بافتهای زنده شهری بدون مشارکت ساکنان بی نتیجه و ناپایدار است. جریان توسعه محله تنها زمانی به فرایندی پایدار تبدیل می شود که افراد خود می خواهند و اراده می کنند. بدیهی است که در یک جامعه محلی توسعه نیافته به ویژه از لحاظ اجتماعی، توانمندکردن مردم محلی برای مشارکت در فرایند بهسازی و نوسازی و نهایتا مدیریت و رهبری این فرآیند امری حیاتی و دشوار به شمار می رود. چرا که به ندرت دیده می شود که در جوامع محروم، افراد به صورت خودجوش اقدام به تشکیل گروه نمایند و در جهت توانمندی گروهی و افزایش قدرت اجتماعی خود اقدام کنند. همچنین شرایط اجتماعی کنونی شرایط مطلوبی برای بهره گیری از مشارکت نیست و بسترسازی برای ایجاد زمینه های تعامل و افزایش مشارکت پذیری مردم برای توانمندسازی اجتماعات محلی ضروری به نظر می رسد و در این راستا نهادهای مردمی و محلی باید بتوانند برای فعال کردن مشارکت مردم،با عملکرد مناسب و بهینه ، اعتمادسازی کنند، همراه آنها پیش برود و به تدریج به گروه سازی روی بیاورد. به همین منظور در این پژوهش به عنوان نمونه در محله آیت الله دستغیب واقع در منطقه 9 شهرداری تهران اقدام به بررسی نقش نهادهای مردمی و محلی بر روی مشارکت گروهی ساکنین در بهسازی و نوسازی پرداخته شد است.و امید است که گامی ارزشمند در راستای هدف نهایی این کار علمی و تحقیقاتی برداشته شود.و نتایج بدست آمده از سطح کوچک محله ،قابل تعمیم به سایر نواحی مشابه باشد.