هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین ویژگی های برنامه پیشنهادی پیش گیری از اعتیاد مبتنی بر تأثیرات ادراک شده بر گرایش به اعتیاد در نوجوانان معتاد کانون اصلاح و تربیت تهران بود. روش : 33 نفر پسر نوجوانان معتاد کانون اصلاح وتربیت تهران از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. و داده ها با پرسش نامه باز پاسخ و مصاحبه نیم ساختاریافته جمع آوری و در تحلیل داده ها از تحلیل محتوا استفاده شد. یافته ها: نشان می دهد که بیشترین تأثیرات ادراک شده مربوط به عوامل: خانوادگی با 9/35درصد، اجتماعی 5/30 درصد، فردی 2/25درصد، اعتقادی 6/5درصد، دلبستگی با 1/4 درصد می باشد. بحث و نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که در گروه نمونه مورد بررسی افراد بیشتر عوامل محیطی را عامل اعتیاد خود دانسته و نگاهی غیر عمیق به عوامل فردی اعتیاد خویش داشته اند، در واقع خود افراد بخش فراموش شده هستند. پیشنهاد می شود در امر پیشگیری بیشتر به تقویت خود افراد و میزان اثر بخشی آنها بر زندگی خویش و بالا بردن قدرت تصمیم گیری و انتخاب آنها توجه شود.