در این پژوهش پیوند زنی مونومر آکریل آمید روی پلیساکارید هیدروکسیپروپیلمتیلسلولوز مورد بررسی قرار گرفته است. در مرحله اول سه سری هیدروژل نانوکامپوزیتی سنتز شد، که در سری اول مقدار نانورس در سری دوم مقدار بیوپلیمر هیدروکسیپروپیلمتیلسلولز و در سری سوم مقدار آکریل آمید را تغییر دادیم و سپس تورم هیدروژلهای نانوکامپوزیتی، در آب، الکل و محلولهای نمکی مختلف با تغییر هر کدام از این متغییرها مورد بررسی قرار گرفت. ساختار هیدروژل نانوکامپوزیتی توسط xrd ، sem ، tem و ft-ir بررسی شد. مطالعات نشان میدهد با زیاد شدن مقدار نانورس، جذب آب هیدروژل افزایش و سپس کاهش مییابد. همچنین با افزایش مقدار بیوپلیمر و آکریل آمید میزان تورم هیدروژلها در آب افزایش مییابد. نتایج نشان میدهد مقدار جذب آب نانوکامپوزیت در محلولهای نمکی تفاوت زیادی با میزان تورم در آب ندارد که حاکی از ضد نمک بودن این نانوکامپوزیتهاست. در مرحله دوم سینتیک و ایزوترم حذف رنگ سمی کریستال ویوله از آب توسط هیدروژلهای نانوکامپوزیتی سنتز شده، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد این نانو کامپوزیت توانایی بسیار خوبی در جذب مواد رنگزای کاتیونی دارد که از این خاصیت میتوان در تصفیه فاضلابهای کارخانجات رنگرزی استفاده کرد. همچنین حضور نانورس باعث افزایش سرعت جذب شده است. قسمت دوم: در این قسمت از کار، بیدهای کاراگینان با استفاده از محلول یک مولار kcl سنتز شد و سینتک و ایزوترم حذف رنگ سمی کریستال ویوله از آب توسط بیدهای خشک و تر بررسی شد. و ساختار این بیدها توسط تکنیکهای sem و ftir مورد بررسی قرار گرفت.