هدف تحقیق حاضر بررسی نقش خودمدیریتی بر عملکرد کارکنان می باشد.این تحقیق بر آن است تا با استفاده از نه شاخص خودمدیریتی شامل؛تجسم عملکرد موفقیت آمیز،تعیین هدف شخصی،گفتگوباخود، خودتشویقی، خودتنبیهی، تمرکز بر پاداش طبیعی،کمک به خویشتن، ارزیابی باورها و فرضیات و خودنگری، رابطه خودمدیریتی را با عملکرد مورد بررسی قرار دهد. این مطالعه از نوع مطالعات همبستگی بوده و جامعه آماری را کارکنان سازمان محیط زیست استان اصفهان((n=260 تشکیل می دهند.ازاین تعداد 111 نفر با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند.ابزار گردآوری شامل دو پرسشنامه: پرسشنامه خودمدیریتی استاندارد هاوثون و نک که ضریب پایایی آن92 / و پرسشنامه محقق ساخته عملکرد با ضریب پایایی87/ که با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت نمره دهی شد.اطلاعات جمع آوری شده به وسیله آمار توصیفی واستنباطی(فراوانی، درصد، میانگین وانحراف معیار،ضریب همبستگی پیرسون، ازمون t تک متغیره، t مستقل، تحلیل واریانس وآزمون حداقل تفاوت بین میانگین ها)مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های این مطالعه نشان داد t مشاهده شده در خصوص تجسم عملکرد موفقیت آمیز، تعیین هدف شخصی، خود تشویقی، خود تنبیهی، تمرکز بر پاداش طبیعی، کمک به خویش، ارزیابی باورها و خود نگری در 05/?p معنی دار بوده بنابراین مولفه های فوق بیش از سطح متوسط بوده است. و بین خودمدیریتی با عملکرد رابطه معنی دار وجود دارد و خودمدیریتی باعث بهبود عملکرد در سازمان می شود.ضمن اینکه بین کلیه شاخص های خودمدیریتی با عملکرد رابطه معنی دار وجود دارد.بنابراین ضرورت دارد مدیران توجه بیشتری به شاخص های خودمدیریتی داشته باشند تا در زمینه بهره ورساختن کارکنانشان و بهبود عملکرد کاری آنان رافراهم سازند.که در این راستا پیشنهاداتی بر اساس یافته های این تحقیق، جهت تحقق افزایش سطح عملکرد کارکنان و موفقیت سازمان ارائه شده است.