چکیده رشد جمعیت و افزایش آگاهی های عمومی در مورد مزایای مصرف آبزیان موجب بالارفتن تقاضا و مصرف بیشتر آبزیان در سال های اخیر شده است. از این رو آبزی پروری به فعالیت اقتصادی مهم در بسیاری از کشورها تبدیل شده است. توسعه آبزی پروری مشکلاتی گسترده و همه گیر مثل کارایی غذا و عملکرد رشد را به همراه دارد. به منظور جلوگیری از اثرات نامطلوب در پرورش ماهی و همچنین برای بهبود وضعیت سلامت و کارایی مصرف غذا از افزودنی های غذایی زیادی استفاده می شودکه از آن جمله می-توان به پروبیوتیک ها، ال-کارنیتین و مواد جاذب اشاره نمود. پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که با تولید ترکیبات مهار کننده یا از طریق رقابت برای غذا یا فضا، تغییر متابولیسم میکروبی و یا تحریک سیستم ایمنی میزبان از کلنی سازی پاتوژن ها در دستگاه گوارش جلوگیری می کنند، با تولید ویتامین ها، آنزیم ها و ترکیبات ضدسمی در جیره و تجزیه ترکیبات غیر قابل هضم باعث بهبود تغذیه و تحریک اشتها می شوند و بنابراین با افزایش رشد و پیشگیری از بیماری ها سبب افزایش تولید می شوند. ال-کارنیتین به عنوان یک کوفاکتور برای انتقال و اکسیداسیون اسیدهای چرب بلندزنجیره توسط میتوکندری و با بهبود بازده استفاده از انرژی ناشی از اکسیداسیون چربی ها، عملکرد ماهی را افزایش می دهد. مواد جاذب و محرک های غذایی گرفتن ذره غذایی را در ماهی تحریک می کنند و با افزایش میزان بلع تغذیه ماهی را افزایش می دهند. بعضی از این مواد جاذب شامل اسیدهای آمینه، بتائین نوکلئوتیدها و نوکئوپروتئین ها است.