چکیده در این کارتحقیقی با هدف مطالعه مردم شناختی آوا کارهای اصناف تهران قدیم (مطالعه موردی آواهای دوره گردان تهران از سال 1330_1360 )، تلاش گردیده تا به آوای دوره گردان جهت فروش اجناس، پرداخته شود. سرمایه محدود و ابزار ناچیز دوره گردان، آنها را مجبور نموده تا با آوا، کالا و یا کار خود را به معرض فروش و ارائه بگذارند. او با صدای بلند و نوایی خوش کالا و گاهی کار خود را معرفی می نماید. اهمیت شناخت کارآوا از آن جهت است که به عنوان بخشی ازفرهنگ عامه محسوب می گردد و محیط فرهنگی در ساخته شدن آن نقش به سزایی دارد. با بررسی آواهای کار در می یابیم که آواها، جملات و صداهای آهنگینی هستند که در هنگام کار خوانده می شوند. این صدا های آهنگین علاوه بر دستیابی به اهداف خاصی چون تشویق به انجام کار بیشتر، توصیف نوع کار، ایجاد محیطی فرح بخش در کاروتشویق خریدار به خرید محصول، به توصیف آلام و دردهای کارگران و دستفروشان نیزمی پردازد. نقش مقام های موسیقیائی در آوا های خوانده شده غالباً در دستگاه بیات ترک یا بیات اصفهان بوده زیرا که دراین دستگاه آوازی، بیشتر تصنیف های شاد وماندگار خوانده می شود. به همین دلیل ریتم موسیقیائی آن در اذهان باقی می ماند لذا فروشند? دوره گردی که صدای خوش داشت سعی می نمود که در این دستگاه، ترانه خود را جای دهد تا بتواند در ذهن شنونده احساس خوشی را به وجود بیآورد. در ضمن در این پژوهش به کارکرد آوا کارها به عنوان نمادهای زبان شناسی و فرهنگی مورد توجه قرار گرفته وبه نقش آنها درارتباط با مردم نیزپرداخته شده است. روش شناسی در این پژوهش با توجه به موضوع، کیفی و بر اساس معیارماهیت زمان گرد آوری، از نوع تاریخی بوده است. از سویی دیگر این تحقیق به لحاظ معیار، وسعت جامعه ای خرد را که همان فروشندگان دوره گرد در تهران می باشند را مورد بررسی قرار داده لذا از این منظر در گروه تحقیقات ‍ژرفانگر قرار می گیرد. واژگان کلیدی :مردم شناسی، کارآوا، فروشنده دوره گرد، موسیقی فولکلور