درهم تنیدگی نوعی بهم پیوستگی است که منحصرأ بین حالت های کوآنتومی قرار دارد. درهم تنیدگی یک کمیّت قابل اندازه گیری است و مهّم ترین مکان برای مشاهده تأثیرات آن درون سیستم های چند جزئی است. به دلیل کاربردهای گسترده درهم تنیدگی به خصوص در نظریه ی اطلاعات و محاسبات کوآنتومی، این موضوع در سال های اخیر بسیار مورد توجه بوده است. ساده ترین مدل برای شرح این تأثیر متقابل سیستم های الکترودینامیک کوآنتومی مانند مدل جینز- کامینگز هستند. در این پایان نامه قصد داریم سیر تکاملی درهم تنیدگی زیر سیستم های مختلف را برای دو مدل جینز- کامینگز متشابه و نامتشابه بررسی کنیم. در فصل اوّل مفهوم درهم تنیدگی را مورد بررسی قرار می دهیم. همچنین در این فصل تقریب موج چرخنده و اشکال متفاوت نانولوله ها را بررسی می کنیم. در فصل دوم پارامتر معیار تلاقی را جهت محاسبه ی درهم تنیدگی تعریف نموده و با معرفی مدلی شامل دو اتم دو ترازه (a,b) و دو کاواک نامتشابه (a ,b) درهم تنیدگی زیر سیستم ها را با استفاده از معیار تلاقی محاسبه می کنیم. در این فصل تأثیر قدرت جفت شدگی اوّلیه را بر درهم تنیدگی زیر سیستم ها بررسی می نمائیم. در فصل سوّم مدل دیگری با دو کاواک متشابه معرفی می شوند. در این فصل نیز دو حالت خاص درهم تنیده را به عنوان حالت اوّلیه ی اتم ها در نظر می گیریم و میزان درهم تنیدگی زیر سیستم ها را بررسی می کنیم. نتایج نشان می دهند که معیار تلاقی بر حسب قدرت جفت شدگی دارای رفتار نوسانی است. همچنین با کاهش زاویه ی اوّلیه معیار تلاقی نیز کاهش می یابد. در فصل چهارم میزان درهم تنیدگی یک نانولوله مورد بررسی قرار می گیرد. با مقایسه میزان درهم تنیدگی بین نانولوله و کاواک متوجه می شویم که بیشینه ی درهم تنیدگی نانولوله از کاواک کمتر است. همچنین مشاهده می کنیم که زمان لازم برای بازگشت درهم تنیدگی به مقدار بیشینه در نانولوله بیشتر از کاواک می باشد.