سرمایه های انسانی کلیدی ترین منابع سازمان محسوب می شوند و توجه به کیفیت زندگی کاری این سرمایه ی ارزشمند، سلامت روان آنان را و همچنین کارایی و اثربخشی سازمانی را افزایش می دهد. این پژوهش، با هدف بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و سلامت روان کارکنان دانشگاه بیرجند انجام پذیرفته است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و از نظر هدف، کاربردی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه بیرجند بود که 165 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از دو پرسشنامه ی استاندارد 27 سوالی کیفیت زندگی کاری والتون (1972) و پرسشنامه 28 سوالی سلامت روان گلدبرگ (1972) استفاده شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از آزمون های تی، روش همبستگی، رگرسیون و تحلیل واریانس مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد وضعیت کیفیت زندگی کاری کارکنان به طور معنی داری پایین تر از حد متوسط و نیز وضعیت سلامت روان کارکنان به نحو معنی داری بالاتر از حد متوسط می باشد. از طرفی رابطه ی معناداری بین مولفه های کیفیت زندگی کاری و سلامت روان کارکنان وجود دارد، لیکن تنها سه مولفه ی پرداخت منصفانه و کافی، وابستگی اجتماعی زندگی کاری و توسعه قابلیت های انسانی توان پیشبینی سلامت روان کارکنان را دارد. هم چنین نتایج نشان دادکه بین کیفیت زندگی کاری و سلامت روان کارکنان بر اساس ویژگی جنسیت کارکنان، تفاوت معنادار وجود داشت.