در طراحی فونداسیون ها در صورت مواجهه با بارهای سنگین سازه ای مانند آسمان خراش ها و سازه های بلند به دلیل افزایش نشست شالوده، کامل ترین و اقتصادی ترین گزینه استفاده از تلفیق دو سیستم رادیه و گروه شمع است که به آن سیستم شمع- رادیه می گویند. رفتار یک سیستم شمع- رادیه- روسازه متأثر از اندرکنش های مابین خاک، شمع، رادیه و روسازه است. سختی روسازه در بازتوزیع نیروهای داخلی سازه و نیروهای وارد بر شمع- رادیه و توزیع تنش زیر رادیه موثر است. از این رو در این مقاله سعی شده است که با روش تفاضل محدود اثر سختی روسازه بر نشست سیستم شمع- رادیه مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق نشان داده شده است که در نظر گرفتن سختی روسازه در تحلیل ها باعث کاهش نشست های تفاضلی می شود در حالی که تأثیر چشمگیری در میزان نشست کل ندارد. همچنین نشان داده شده است که برای دستیابی به دقت قابل قبول در مقادیر نشست، باید حداقل 60 درصد از روسازه به همراه پی مدل سازی شود.