در دوران پرآشوب و سراسر دسیسه قاجاریه که ارزش های دینی از سوی مکاتب نوظهور غربی و شرقی و عقاید انحرافی و توطئه های فراماسونرها به شدت تهدید می شد ، آنان که خود را از علمای شیعه می پنداشتند ، چیزی جز وامداران القاب و سنت تزویر مآبان? صفوی نبودند . ایشان در کشاکش کارزار سیاسی و فرهنگی جامعه یا به کنج عزلت عافیت خود خزیده بودند و یا بر سلک دراویش ، منفعلانه عده ای را در خانقاهی گرد خود مشغول داشته بودند . در این زمان معدودی از علمای دین که در بند تعصب و تحجر اسیر نبودند و وظیفه سنگینی بر دوش داشتند ، اینان با هوشمندی کوشیدند تا از عرفان اسلامی و پیوند آن با نیازهای روز آمد عصر خود مکتبی انسان ساز بر اساس تعالیم قرآن و عترت بسازند و انصافاً از این آزمن سربلند بیرون آمدند . سر سلسل? عرفای معصار شیعه و کسیکه کوشید تا حوز? علمیه را پایگاه انسان سازی بسازد استاد العرفا ملاحسینقلی شوندی همدانی است . او را به حق کیمیاگر عرفان خوانده اند ، چرا که با کلامی کوتاه ، انسانی را دگرگون می ساخت و به صراط مستقیم رهنمون می شد ملاحسینقلی همدانی ( 1311 – 1239 ) ه.ق ، را باید خورشید عرفان دانست که پرتو نور آن تا حال حاضر در تابیدن است .