مهارت شنیداری به عنوان مهارتی مستقل توانسته جای خود را در حیطه یادگیری زبان دوم در دهه اخیر پیدا کند. از میان چهار مهارت آموزش زبان، مهارت های گفتاری و نوشتاری برای مدتها از توجه خاصی برخوردار بودند، به این دلیل که این مهارتها به عنوان مهارت تولیدی پنداشته می شدند. از طرف دیگر،مهارت شنیداری و خواندن مورد غفلت واقع شده بودند چرا که این مهارت ها به عنوان مهارت های انفعالی یا کنشی در نظر گرفته می شدند. در اصل این مهارت ها ابزاری برای اکتساب مهارت های گفتاری و نوشتاری قلمداد می شدند که مستقل نبودند. طبق نظر نونان (1997) اهمیت مهارت های شنیداری از زمانی آغاز شد که کرشن در سال (1980) فرضیه درون- نهاد زبانی را پیشنهاد کرد. تحقیق حاضر تاثیر تدریس تلویحی یا مستقیم گفتار بهم پیوسته را بر مهارت شنیداری زبان آموزان زبان انگلیسی مورد مطالعه قرار داده است. داده ها و اطلاعات این تحقیق از زبان آموزان بزرگسال سطح متوسط در زبان سرای آلاله (شهرستان محلات) جمع آوری شده است. زبان آموزان به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون از تدریس مستقیم و تلویحی گفتار بهم پیوسته برخوردار بودند. در حالیکه گروه شاهد آموزش زبان را طبق روال عادی مشخص شده در آموزشگاه دنبال کردند. به منظور مشاهده تاثیر تدریس مستقیم یا تلویحی گفتار بهم پیوسته بر مهارت شنیداری زبان آموزان نتایج آزمون دو گروه با استفاده از آزمون تی مورد مقایسه و تحلیل و بررسی قرار گرفت. ابتدا آزمون تی قبل و پس از اعمال آزمایشات به کار گرفته شد. سپس فرضیه تحقیق با توجه به نتایج آماری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که زبان آموزانی که از تدریس یا آموزش مستقیم و تلویحی گفتار بهم پیوسته برخوردار بودند کنش زبانی معنا دار و بهتری داشتند. یافته ها حاکی از آن است که اگر زبان آموزان بزرگسال سطح متوسط از آموزش مستقیم و تلویحی گفتار بهم پیوسته برخوردار باشند این عمل می تواند نقش بسزایی در بهبودی مهارت شنیداری آنان داشته باشد. کاربرد یافته های تحقیق حاضر در زمینه تدریس، در بخش پنجم ارائه شد. واژگان کلیدی: گفتار بهم پیوسته، آموزش صریح، آموزش تلویحی، مهارت های زبانی، مهارت شنیداری، فراگیری زبان دوم