در تعریف این مسئله باید یادآور شد که تصاویر محدودی برای درک تجسمی نابینایان وجود دارد که اغلب این تصاویر نیز بوسیله افراد بینا و با استفاده از مواد مختلف با قابلیت لمس برای نابینایان ساخته می شوند. تعداد کمی از اینگونه تصاویر نیز بوسیله خود نابینایان و نیمه بینایان با استفاده از مداد شمعی کشیده شده اند. ولی نقاشی به صورت بریل با توجه به شیوه نگارش نابینایان در مدارس، به صورت بسیار محدود آموزش داده می شود، که از مهم ترین دلایل این امر، کمبود نیروی متخصصی است که بتواند با محدودیت دستگاه پرکینز و لوح و قلم تصاویری قابل فهم برای این گروه رسم کرده و در اختیارشان قرار دهد. که نتیجه آن محدود بودن سواد بصری در بین نابینایان و حتی نیمه بینایان و در نتیجه رواج نیافتن نقاشی بریل در میان این جامعه شده است. هدف از بررسی شیوه بریل برای آموزش نقاشی نابینایان و نیمه بینایان در این تحقیق این بوده است که نقاشی کشیدن به این سبک نه تنها سبب بالا رفتن هوش فضایی دانش آموز و فهم بهتر و دقیق تر اطراف توسط آنان می شود ، بلکه موجب تسلط کامل تر بر روی نقاط صفحه بریل نیز می گردد که از نتایج مهم آن می توان به درک و فهم بهتر دروس دیگر از جمله ریاضیات و حتی افزایش حس اعتماد به نفس در کودکان نابینا و نیمه بینا اشاره کرد و نیز با توجه به محدودیت و وابستگی آنان در انجام کارهای مختلف می توان این روش را جزء بهترین اصول برای ایجاد سرگرمی با کمترین وابستگی برای این کودکان دانست. ترسیم و آموزش نقاشی با بریل کار دشواری نبوده بلکه به صبر و حوصله متوسطی نیازمند است. در واقع در کشیدن هر موضوعی مانند: درخت، خانه، آدمک و... از یکسری قواعد ثابت و تکراری استفاده می شود، که در این پایان نامه سعی در معرفی تصاویر آنالیز شده مختلف و نیز روش هایی جدید برای آموزش بهتر در مدارس آن ها شده است. در نهایت ثابت شده است که این شیوه نقاشی نه تنها یک اقدام خشک و انعطاف ناپذیر نبوده بلکه فرد نابینا و نیمه بینا پس از آموزش صحیح قادر خواهند بود با کمترین وابستگی به فرد بینا و بالا بردن خلاقیت خود، تصاویری کاملاً متفاوت از یک موضوع بیافریند.