پایان نامه حاضر به بررسی روابط و علل گرایش ایران به آمریکای لاتین (ونزوئلا) در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و تبیین عوامل و مولفه های تاثیرگذاری و همچنین موانع پیش رو در توسعه مناسبات دو کشور ایران و ونزوئلا پرداخته است. بررسی ها نشان می دهد که فشارهایی که غرب در مساله هسته ای به جمهوری اسلامی ایران به خصوص در سال های اخیر وارد کرده است، باعث نگاه و رویکرد تازه جمهوری اسلامی ایران به آمریکای لاتین به خصوص در دولت احمدی نژاد شده است. گسترش مناسبات جمهوری اسلامی با برخی دولت های این منطقه و انعقاد قراردادهای اقتصادی ازجمله تغییرات در عرصه سیاست خارجی دولت احمدی نژاد است. گسترش روابط خارجی دولت احمدی نژاد با کشورهای مذکور در عرصه های مختلف، با اینکه به لحاظ فکری و نوع ایدئولوژی سیاسی حاکم بر جمهوری اسلامی ایران و همچنین ازنظر فرهنگی و جغرافیایی، اختلاف زیادی میان آنها وجود دارد، بیانگراین جهت گیری است. به طور نمونه کدام اشتراک فکری را میان کشور اسلامی ایران با کشورهای آمریکای لاتین (ونزوئلا) می توان یافت؟ جمهوری اسلامی ایران سیاست خارجی خود را بر پایه تعالیم وایدئولوژی سیاسی اسلامی تنظیم کرده، در صورتی که زیربنای فکری وایدئولوژی سیاسی کشورهای آمریکای لاتین به طور مشخص رویکرد سوسیالیستی وناسیونالیستی دارد. حال با توجه به این تفاوت مبنایی و ایدئولوژیک و فرهنگی وجغرافیایی، این پرسش مطرح است که علل گسترش روابط با کشورهای آمریکای لاتین (ونزوئلا) چیست؟ و موانعی که به گسترش روابط و سیاست خارجی ایران در منطقه آمریکای لاتین آسیب می رساند، کدام است؟