هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تصویر سازی ذهنی بر بهبود عملکرد حرکتی، تقلیل تنیدگی، افزایش اعتماد به نفس و انتظارات خودکارآمدی در ورزشکاران رشته ایروبیک صورت گرفته است. روند و ابزار: آزمودنی های این پژوهش شامل 40 دختر ورزشکار رشته ایروبیک با میانگین سنی 3/22 سال بودند که در دو گروه تجربی و گواه گمارده شدند. طرح آزمایشی این پژوهش شامل 13 جلسه برنامه تصویر سازی ذهنی بود (3 روز در هفته و به مدت یک ماه) که در پایان هر جلسه تمرین فیزیکی صرفاً در مورد گروه تجربی اعمال می شد. در پژوهش حاضر به منظور اندازه گیری داده ها از جک لیست عملکرد حرکتی، پرسشنامه اضطراب حالتی-رقابتی (مارتنز، 1990)، پرسشنامه اضطراب صفتی-رقابتی (مارتنز، 1990) و پرسشنامه انتظارات خودکارآمدی (بندورا و آدامز، 1977) استفاده شد و در نهایت به منظور بررسی داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده نمودیم. یافته ها: مطابق با یافته های به دست آمده، تغییرات نمرات عملکرد حرکتی در ارزیابی های میان آزمون، پس آزمون و پیگیری معنادار بود. همچنین در مورد متغیرهای اضطراب شناختی، اضطراب جسمانی و انتظارات خودکارآمدی تغییرات قابل ملاحظه ای در نتایج پس آزمون مشاهده شد اما این تغییرات در ارزیابی پیگیری (دو ماه پس از اتمام مداخله) پایدار باقی نماند و به سوی خط پایه بازگشت نمود. در مورد اضطراب صفتی و عامل اعتماد به نفس نیز تغییرات معنا داری در مرحله پس آزمون یافت نشد لذا ارزیابی پیگیری در مورد این دو متغیر اعمال نگردید. بحث: به نظر می رسد سودمندی تصویر سازی ذهنی بر متغیرهای روانشناختی و جسمانی در شرایطی رقم می خورد که از آن به عنوان یک برنام? پایا در تمرین های آماده سازی ورزشکاران استفاده شود.