در تحقیق حاضر رابطه بین فعالیت جسمانی و ورزش با وقوع جرم در گروه های مختلف زندانیان مرد در زندان شهر بابل بررسی شده است. محقق در پی این بوده است که رابطه بین فعالیت جسمانی و وقوع جرم درگروه های مختلف زندانیان مرد در زندان شهر بابل که با علل ارتکاب به جرائم قتل، سرقت، کارهای خلاف شرع، تعزیری و حمل مواد مخدر که بالاتر از 6 ماه در زندان محبوس بوده و دارای سن بالاتر از 18 سال می باشند، را بررسی نماید. این پژوهش از نوع توصیفی است و به شکل میدانی انجام می شود. جامعه آماری این پژوهش گروه های مختلف زندانیان مرد زندان شهر بابل می باشند که تعداد آنها 1300 نفر است که زندانیانی با علل حبس قتل، سرقت، حمل مواد مخدر، حبس تعزیری و کارهای خلاف شرع مورد بررسی قرار می گیرند. با بهره گیری از جدول مورگان برای حجم نمونه، تعداد 297 نفر زندانی و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی دردسترس برای پاسخ به پرسشنامه انتخاب شدند. اما به دلیل برخی از اقدامات امنیتی از سوی مسئولین زندان و عدم همکاری برخی از زندانیان، فقط تعداد 122 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند. برای بررسی داده های تحقیق علاوه بر آمار توصیفی از آزمون های همبستگی فی ، همبستگی کرامرز ، همبستگی ضریب احتمالی ، کای اسکوار و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. برای بررسی فرضیه های تحقیق از نرم افزار spss استفاده شده است. بررسی فرضیه های تحقیق نشان می دهد که بین میزان فعالیت جسمانی و عدم ارتکاب به جرم در زندانیان در قبل از زندان و دوران حبس در زندان، رابطه معنی داری وجود دارد{قبل از زندان:(012p=0.) و در زندان: (p=0.037)}؛ بین میزان فعالیت جسمانی و تغییر نگرش نسبت به گذشته در زندانیان در قبل از زندان و دوران حبس در زندان، رابطه معنی داری وجود دارد{قبل از زندان: (p=0.001) و در زندان: (p=0.025)}؛ بین میزان فعالیت جسمانی وانگیزه برای ترک جرم در زندانیان در قبل از زندان و دوران حبس در زندان، رابطه معنی داری وجود ندارد{قبل از زندان:(p=0.740) و در زندان: (p=0.052)} ؛ بین میزان فعالیت جسمانی قبل از آمدن به زندان و در دوران حبس در زندان رابطه معنی داری وجود دارد (p=0.001) ؛ همچنین یافته های تحقیق نشان داده اند که بین وضعیت ورزش زندانیان قبل از زندان و در دوران حبس در زندان تفاوت معنی داری وجود دارد .{قبل از زندان:(275.992a chi-square=، 11 df= وp =0.001) و در زندان: (36.115b chi-square =، 14 df= و p=0.001)}. به طور کلی می توان پیشنهاد کرد که بین ورزش و فعالیت جسمانی و عدم ارتکاب به جرم رابطه معنی داری وجود دارد.