این تحقیق با هدف "بررسی تفاوت در مهارت‎های ارتباطی کارکنان و نقش آن در رضایت شغلی آنها" در محیط کار انجام گرفته است.روش این تحقیق پیمایشی است و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بوده است و پس از تکمیل پرسشنامه ها،جداول توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار spss به دست آمده و تحلیل شد.جامعه آماری این تحقیق شامل کارکنان زن و مرد موسسات پژوهشی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری می باشد که شامل 3700 نفر می باشد که 124نفر به عنوان نمونه انتخاب شد.بررسی‎ها نشان داد مردان نسبت به زنان صمیمی‎ترند واعتماد به نفس، رودربایستی و قدرت کلامی بیشتر و رک‎گوترند.تمایل بیشتری به کار گروهی دارند و کمتر به همکاران خود اعتماد می کنند و تمایل کمی به ارتباط با همکاران هم‎جنس دارند.بیشتر ارتباطات رودررو و قادرند با تکرار منظور خود را به دیگران بفهمانند و اعتقاد بیشتری به موثر بودن حرکات بدن دارند و در حیطه کاری خود نسبت به کار و امکانات رضایت و از حقوق خود اظهار نارضایتی کرده اند و دارای سازگاری بیشتری با وظایف محوله هستند.در مقابل زنان حساس‎تر، مسئولیت پذیرتر و دارای هوش هیجانی بیشتری می باشند.توجه بیشتری به حفظ حریم شخصی دارند و از حرکات دست بیشتر استفاده می کنند.آنها نسبت به پوشش خود در سازمان رضایت کمتر و در برابر تغییرات سازمان مقاومت کمتری از خود نشان می دهند.رفتار مدیر با زیردستان برایشان مهم و از انجام کارهای یکنواخت بیشتر بیزارند.و به هنگام بروز مشکل بیشتر از همکاران خود پشتیبانی می کنند در نتیجه می توان به تفاوت در مهارت های ارتباطی زنان و مردان در محیط کار پی برد.