تئاتر دستاورد بزرگ بشریت برای پیشرفت فرد و جامعه است.آنجایی که بشر اولیه برای غلبه بر ترس و خاتمه دادن به ناتوانیهایش از تئاتر بهره گرفت تا امروز که تشکیل گروههای تئاتری بر جنبه اجتماعی بودن و اجتماعی شدن انسان تأکید می ورزد، همه و همه بیانگر توانمندیهای تئاتر به عنوان ابزاری برای کمک به رفع نیازهای بشر است. اما آیا باید تئاتر،این امکان ارزنده فقط در اختیار گروه خاصی باشد؟ تئاتر پداگوژی ، راهی است که امکان بهتر زیستن را برای سطوح مختلف اجتماعی فراهم می کند زیرا از همه آن چیزهایی بهره می گیرد که یا بصورت بالقوه در همه انسانها از دیرباز تا امروز، وجود داشته و دارد و یا مطابق با توانائیها و امکانات گروهی که با آن سر و کار دارد،به سمت هدف نهایی خود حرکت می کند. رشته تئاتر پداگوژی با ماهیت کنونی در ایران سابقه ای ندارد.با مطالعه توانمندیهای این رشته نیاز جامعه به داشتن آن بر همگان آشکار می گردد و این امر خود گواه آن است که جامعه به داشتن فضاهای آموزشی متناسب، نیاز دارد. به منظور شناساندن و تأکید بر اهمیت تئاتر پداگوژی، این پایان نامه در دو فصل تنظیم شده است. در فصل اول تعریف تئاتر تعلیم و تربیت، اهداف، عناصر و عوامل مورد تأکی د در آن به تفصیل آورده خواهد شد، همچنین رابطه تئاتر پداگوژی با تئاتر مورد بررسی قرار خواهد گرفت. سپس در فصل دوم کارکردها و تأثیرات تئاتر پداگوژی در سطوح مختلف جامعه آورده خواهد شد. موضوع اصلی در این تحقیق، آشنایی با حوزه نظری و عملی تئاتر تعلیم و تربیت و ضرورت پیوند این هنر با زندگی بشر است. این تئاتر، هدفی تربیتی-آموزشی را دنبال می کند و وظیفه آن تسهیل آموزش به مدد تئاتر در گروههای مختلف اجتماعی است. امروزه که شیوه های سنتی آموزش تا حد زیادی کارایی خود را از دست داده اند و یا استقبا ل انسانها از این شیوه ها به شکل چشمگیری کاهش یافته است،تئاتر تعلیم و تربیت می تواند بعنوان یک شیوه بهتر و موثرتر، دریچه های نوین آموزش را به روی انسانها بگشاید و شیوه های آموزش جدیدتری را به آنها هدیه کند.