رساله ی حاضر با عنوان « آسیب شناسی ساختاری و زیباشناسی فیلم های مستند حیات وحش تولید شده در صدا و سیمای مرکز مازندران بین سال های1388-1374» بر آن است تا با پژوهش در زمینه ی مستند حیات وحش و ویژگی های آن، گامی در راستای شناساندن بهتر این شیوه از مستند در ایران و بالاتر بردن کیفیت در تولید آن و در نتیجه مطلوب تر نمودن مستند حیات وحش در کشورمان بردارد. به همین منظور، و برای رسیدن به این هدف، پس از مطالعه ی تعاریف مستند و سنت های مستندسازی از یک سو، و شناخت و مطالعه ای اجمالی تعاریف حیات وحش و خصوصاً حیات وحش استان مازندران از سوی دیگر، به بررسی تنها رساله ی موجود در این زمینه به زبان فارسی پرداخته و به نکاتی در حوزه ی زیبایی شناسی مستند حیات وحش دست می یابیم و پس از تعریف مفاهیم ساختارشناسی و زیبایی شناسی، به مطالعه بر روی نمونه های موردی که سه فیلم «گلستانک: (1374)»، «دریاچه ی ولشت: (1381)» و «میان کاله:(1378)» پرداخته و با تحلیل زیبایی شناسانه و ساختارشناسانه ی این سه اثر، نتایج خود را در فصل آخر اعلام می داریم. نتایجی که در این رساله به آن رسیدیم عبارتند از: «تفکیک مستند طبیعت از مستند حیات وحش، که این نتیجه بر اساس پژوهش های نظری به دست آمده است»، «اهمیت توجه به غیرقابل پیش بینی بودن شرایط تولید»، «انجام پژوهش های مفصل با حضور پژوهش گر یا پژوهش گرانی مسلط در مرحله ی پیش تولید»، «ثبت صحنه هایی بدیع از حیوانات و طبیعت»، «استفاده از نماهای بسته و نزدیک به حیوانات به جهت احساس نزدیکی مخاطب به سوژه و لمس موقعیت آن ها در شرایطی نظیر غذا خوردن، زاد وولد، خوابیدن، مردن و...» و «پرهیز از اختلاط نمایش پشت صحنه و آن چه روی می دهد و به عبارتی عدم نمایش رابطه ی دوربین با حیوانات و جهت طبیعی نشان دادن فیلم مستند» است.