چکیده هدف این مقاله بررسی میزان آمادگی سازمان آموزش و پرورش شهر تهران برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده است پژوهش حاضر با روش توصیفی- پیمایشی به بررسی وضعیت سازمان آموزش وپرورش شهر تهران برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده تدوین شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه دبیران دبیرستانهای دولتی شهر تهران است که تعداد آنها 10877نفر می باشد.حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان بالغ بر 375نفر از معلمان می باشدواین تعداد به کمک روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای سهمیه ای چند مرحله ای ازجامعه آماری انتخاب شده است.ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته 25سوالی در مقیاس لیکرت بود که بر مبنای نظری تحقیق تهیه شده و روایی آن با استفاده از نظرات اساتید ومتخصصان و پایایی آن از طریق اجرای آزمایشی و ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است.برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای tتک گروهی و تحلیل واریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دادکه در آموزش و پرورش شهر تهران میزان آمادگی برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده از جهت رهبری،برنامه ریزی،دارا بودن اطلاعات،نوآوری و ابتکارو اجرا در حد پایینی است. در پایان بر مبنای نتایج پژوهش پیشنهاداتی جهت حرکت آموزش و پرورش به سمت سازمان یادگیرنده ارائه شده است. واژه های کلیدی: سازمان یادگیرنده، سازمان آموزشی، سازمان، یادگیری