هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر کودک آزاری جسمانی با تاکید بر والدین بود که تعداد 120نفر از والدینی که اقدام به آزار جسمانی فرزندان خود در 6 ماه سال 88 کرده بودند در مقایسه با 120 نفر از والدینی که کودک آزار نبودند انجام شد. روش تحقیق پیمایشی از نوع علی – مقایسه ای و تکنیک جمع آوری اطلاعات پرسشنامه، والدین کودک آزار سرشماری و والدین غیر کودک آزار به صورت تصافی انتخاب شدند. تحلیل نتایج و آزمون فرضیات با استفاده از روش های آمار استنباطی و آزمون t استیودنت برای مقایسه میانگین ها استفاده شده است در سطح بالاتر برای پیش بینی متغیر وابسته آزار جسمانی از تحلیل چند متغیر رگرسیون با روش گام به گام استفاده شد و در نهایت جهت تبیین اثرات مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای وارده شده در معادله رگرسیون، از تکنبیک تحلیل مسیر با استفاده از ضرایب بتا بهره برده ایم. تمامی مراحل پردازش و تحلیل داده ها در برنامه نرم افزار spss انجام شده است. بر اساس یافته های پژوهش والدین کودک آزار، 8/55 درصد از والدین در حد خفیف آزار جسمانی کودک خود را مرتکب شده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد والدین کودک آزار و غیر کودک آزار از نظر میزان جامعه پذیری از نظر آماری تفاوت معنی داری با هم دارند. والدین کودک آزار و غیر کودک آزار از نظر میزان محرومیت از نظر آماری تفاوت معنی داری با هم دارند. همچنین والدین کودک آزار و غیر کودک آزار از نظر سطح برآوده شدن انتظارات از فرزندان و تجربه خشونت در خانواده پدری از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با هم دارند. بنابراین فرضیات پزوهش تائید می گردد.