مفهوم ضریب رفتار بدین معنی است که سیستم های مقاوم سازه ای خوب طراحی شده دارای رفتار شکل پذیری هستند، و می توانند بدون فرو ریزش تغییر شکل های پلاستیک زیادی تحمل کنند. به عبارت دیگر مقاومت طراحی لرزه ای که آیین نامه ها پیشنهاد می کنند کمتر از مقاومت جانبی است که، لازم است سازه در وقوع زلزله در مرحله الاستیک نگه دارد. به نسبت مقاومت سازه وقتی رفتار آن کاملاً خطی فرض می شود به مقاومت سازه در حالت حد نهایی ضریب رفتار سازه می گویند [1]. یکی از شیوه های نوین مهار سازه های فولادی استفاده از مهاربندهای بزرگ در سیستم جانبی این سازه ها می باشد که اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، 4 سازه فولادی 5 طبقه 10 طبقه 15 و 20 طبقه که توسط مهاربندهای بزرگ در دو نوع به طوری که نوع اول 5 طبقه از سازه و تمام دهانه های سازه و نوع دوم 10 طبقه از سازه و تمام دهانه ها را پوشش می دهد مورد توجه قرار گرفته است. تمام مراحل مدل سازی، تحلیل، و طراحی سازه ها در نرم افزار sap2000 انجام شده است. تحقیقات اخیر بیانگر این واقعیت است که ضریب رفتار سازه ها به عوامل مختلفی بستگی دارد و تعیین دقیق این ضریب مستلزم انجام پژوهش های گسترده می باشد. در این تحقیق تأثیر ارتفاع سازه و نوع مهاربندی بر ضریب رفتار در نظر گرفته شده است و ضریب اضافه مقاومت و ضریب شکل پذیری و ضریب رفتار سازه ها به دو روش نیومارک- هال و کراوینکلر- ناسار محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش ارتفاع سازه ضریب رفتار و ضریب شکل پذیری در هر دو روش ذکر شده افزایش می یابد ولی ضریب اضافه مقاومت تغییر چندانی نمی کند. همچنین حالت 1 مهاربندی در هر دو روش ذکر شده رفتار بهتری نسبت به حالت 2 مهاربندی از خود نشان می دهد و با توجه به تأثیر متغیر های ارتفاع سازه و نوع مهاربندی و با فرض rr=1 ضریب رفتار 4 پیشنهاد می گردد.