هدف از این پژوهش بررسی جایگاه آموزش مادام العمر در سه کشور ایران، ژاپن و انگلیس می باشد. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش عبارت بود از جنبه های مختلف جایگاه آموزش مادام العمر و بزرگسالان در ایران، انگلیس و ژاپن است که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، از میان کشورهای پیشرفته صنعتی و کشورهای موفق دنیا، کشور انگلیس و ژاپن ، و از میان کشورهای در حال توسعه کشور ایران انتخاب شده است و با توجه به گسترده بودن موضوع، جایگاه آموزش مادام العمر، برنامه های انجام شده در این راستا، تفاوت ها و تشابه های آموزش مادام العمر در کشورهای نمونه مورد بررسی قرار گرفت. داده های پژوهش با مطالعه کتب مربوط، پایان نامه های فارغ التحصیلان تحصیلات تکمیلی و دیگر تحقیقات انجام شده، مقالات مندرج در مجلات موجود، سایت های مختلف اینترنتی، منابع و ماًخذ موجود در بخش آموزش مادام العمر و بزرگسالان و همچنین کمیسیون ملی یونسکو و موسسات فعال در این حوزه، جمع آوری و سپس با استفاده از روش جورج بردی تحلیل گردید. یافته های تحقیق حاکی از آن است آموزش مادام العمر و بزرگسالان در کشورهای ژاپن و انگلیس خصوصاً از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل بیستم، شکل گسترده تری به خود گرفته تا جائیکه دانش در بین مردم فراگیر شده و مفهوم یاددهی به یادگیری تبدیل شده است. در بخش جایگاه، آموزش مادام العمر برای همه شهروندان انگلیسی و به ویژه ژاپنی فراهم شده و این امر با فن آوری های نوین در آموزش بزرگسالان توأم گشته است. در بحث برنامه ها، در حالی که کشور ما با مشکلات زیادی درگیر بوده و سوادآموزی پایه هنوز هم مهم ترین چالش در آموزش مادام العمر می باشد ولیکن در سال های اول قرن بیست و یکم، بتدریج تغییر و تحولات جهانی، جامعه ی ما را نیز تحت تاثیر قرار داده است و مردم ما نیازمند تداوم یادگیری هستند. کشور ژاپن در راستای اجرای قوانین ترویج و اعتلای یادگیری مادام العمر، آموزش های همگانی و مادام العمر را در خارج از نظام آموزش رسمی ارائه داده است از جمله، تاسیس دانشگاه آنلاین برای بزرگسالان؛ و اما کشور انگلیس با ایجاد مدارس بین المللی بزرگسالان و تبادل نظر با دیگر کشورهای اروپایی در زمینه پیشرفت آموزش مادام العمر و بزرگسالان، گام های موثری در این زمینه برداشته است. در بررسی آموزش مادام العمر در ایران، ژاپن و انگلیس تفاوت ها و شباهت هایی مشاهده می شود که از مهم ترین تشابه ها می توان به تلاش هر سه کشور در زمینه ریشه کنی بی سوادی، تقویت آموزش فنی و حرفه ای و ایجاد تحولات وسیع در زمینه آموزش عالی در راستای ایجاد جامعه مبتنی بر آموزش و یادگیری مادام العمر، اشاره کرد؛ اما آنچه آموزش مادام العمر و بزرگسالان ژاپن و انگلیس را از ایران متفاوت می کند این است که کشورهای انگلیس و ژاپن در نتیجه حمایت های گسترده ی دولت و ملت، از آموزش مادام العمر و بزرگسالان، توانسته اند به موفقیت هایی برسند و در اجرای برنامه های بزرگسالان جدی و مصمم هستند در صورتی که در ایران با وجود حمایت های وسیع قانون اساسی و مجلس شورای اسلامی، از آموزش مادام العمر و بزرگسالان، این کشور هنوز نتوانسته به موفقیت برسد و گویا از این انسجام و جدیت، خبری نیست؛ در ژاپن و انگلیس شرکت کنندگان کلاس های بزرگسالان دارای مدارک دانشگاهی معتبری می باشند در حالی که در کشور ایران، شرکت کنندگان صرفاً برای باسواد شدن در این کلاس ها حضور می یابند. واژه های کلیدی: آموزش مادام العمر، آموزش بزرگسالان، آموزش های غیر رسمی، آموزش به هنگام کردن دانش.