عمدتا کیفیت زندگی با رضایتمندی کلی از زندگی تعریف می شود و ادراک ذهنی از شرایط زندگی یک فرد است. این پژوهش با عنوان " تاثیر کاربری زمین در بعد فضایی – کالبدی کیفیت زندگی" بر آن است تا بواسطه ی شناسایی مولفه های کاربری زمین موثر بر میزان رضایتمندی شهروندان از معیارهای کالبدی – فضایی وضعیت کیفی زندگی شان ( در اینجا محله مبارک آباد ) بپردازد. برای تحقق این هدف از " رویکرد کاربر محور و مطالعات رفاه فردی" استفاده شده و کیفیت زندگی معادل احساس رضایتمندی از زندگی در نظر گرفته شده است، بدین منظور به مطالعه ذهنی شاخص ها با استفاده از نظر شهروندان در سطح محله پرداخته شده است.با در نظر گرفتن مطالعات نظری و تجربی انجام یافته، معیارهای دسترسی به خدمات شهری، وضعیت سکونت ، تناسب کاربری ها با ویژی های طبیعی محله، وضعیت خطوط ارتباطی ، مکان ها و فضاهای شاخص در این راستا شناسایی و انتخاب شدند تا تاثیرشان بر رضایتمندی از بعد کالبدی-فضایی کیفیت زندگی مورد تحلیل قرار گیرد. با تشریح روش شناسی بررسی کیفیت زندگی در راستای موضوع پژوهش، روش های آماری مانند تحلیل عاملی، آزمون فریدمن و رگرسیون چند متغیره گام به گام به منظور تحلیل داده های گردآوری شده بوسیله پرسشنامه انتخاب شدند. سپس با بکارگیری آزمون ها آماری ، به بررسی اهداف پژوهش و یافتن پاسخ های مناسب برای پرسش های پژوهش بودیم. با استفاده از تحلیل عاملی ، معیارهای موثر شناسایی و در قالب 6 فاکتور با بارهای عاملی بالای 0.4 دسته بندی شدند.نامگذاری انجام شده برای این فاکتورها بدین صورت است: رضایت از وضعیت ترافیکی و آرامش محلی ، رضایت از دسترسی به خدمات اساسی،رضایت از ارتباطات، رضایت از کیفیت محیط زندگی،رضایت از دسترسی به خدمات عمومی، رضایت از وضعیت سکونت. سپس با استفاده از امتیازات فاکتورهای بدست آمده از تحلیل عاملی بوسیله آزمون فریدمن به بررسی کیفیت زندگی در زیر محله ها پرداخته شد و نسبت به یکدیگر رتبه بندی شدند.در انتها رگرسیون گام به گام ما را به نحوه ی ارتباط متغییرهای مستقل و وابسته تحقیق راهنمایی کرده و میزان اهمیت و تاثیر هر معیار در میزان رضایتمندی کلی از زندگی مشخص شده است.این معادله نشان می دهد که بیشترین امتیاز از آن معیار وضعیت ترافیکی و آرامش محلی است و معیار دسترسی به خدمات عمومی از کمترین اهمیت برخوردار است.