هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر سه دوره تمرین استقامتی،مقاومتی و موازی بر سطوح استراحتی tnf_? و crp سرم دختران نوجوان بود.به این منظور 150 نفر از دانش آموزان غیر فعال به طور داوطلب فرم و پرسشنامه های مربوطه را پر کرده و سرانجام 27 آزمودنی با میانگین سنی 409/0±925/16 سال،قد 751/5 ±33/160 سانتی متر به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل(6نفر:c )،تمرین استقامتی(7نفر:e )،تمرین قدرتی(7نفر:s )و تمرین موازی(7نفر:se )قرار گرفتند.برنامه تمرین استقامتی شامل انجام حرکات موزون ایروبیک و دویدن با شدت 50 درصد mhr بود که به تدریج به 80 درصد mhr افزایش یافت.برنامه تمرین مقاومتی شامل 10 دقیقه گرم کردن وسپس انجام حرکات ایستگاهی به صورت دایره ای به ترتیب شامل پرس سینه،نیم اسکات،دراز و نشست،جلو بازو،لانچ و فیله بود.تمرین طوری طراحی شده بود که بین هر ست 1 الی 2 دقیقه استراحت و بین هر دایره 3 الی 5 دقیقه استراحت انجام می گرفت.اصل اضافه بار بر اساس برنامه و بهبود قدرت و با توجه به rm1 اعمال شد.برنامه تمرین موازی،ترکیبی از هر دو تمرین استقامتی و مقاومتی بود که عینا اجرا شد.برنامه های تمرین به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد.نمونه گیری خون از کلیه آزمودنی ها در آغاز دوره، هفته چهارم و 24 ساعت پس از هفته هشتم در حالت استراحت و به صورت ناشتا به عمل آمد.مقادیر crp و tnf_? با استفاده از کیت اختصاصی و به روش الایزا اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از تحلیل واریانس بین گروهی و درون گروهی با اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد.نتایج پژوهش نشان داد میزان tnf_? در گروه استقامتی و موازی افزایش معناداری یافت(p=0/009 ،p=0/003 )،ولی در گروه مقاومتی دارای تفاوت معناداری نبود(p=0/592 ).crp نیز در سه اندازه گیری دستخوش تغییراتی شد،اما این تغییرات نیز معنادار نبود(p=0/825 ).بررسی رابطه ی همبستگی بین دو متغیر tnf_? وcrp نشان داد،متغیر tnf_? با هیچ متغیری رابطه ی معناداری نداشت و متغیر crp نیز دارای رابطه ی معناداری با دیگر متغیرها نبود.