با توجه به اینکه آزمایش های صورت پذیرفته به منظور بررسی رفتار اتصالات خمشی با مقطع کاهش یافته تیر(rbs) ، با مقاطعی با ارتفاع محدود انجام شده است و محدوده وسیعی از عمق تیر به علت هزینه بر بودن آزمایشات صورت نگرفته، ممکن است که اتصالات با تیر عمیق یا عمق کم ، رفتار مناسبی در مناطق با لرزه خیزی بالا از خود نشان ندهند. بنابراین در این پروژه اثر عمق تیر بر رفتار اتصالات خمشی یک طرفه که شامل مقاومت ، سختی و شکل پذیری می باشد، بررسی شده است. قابل ذکر است که برای بررسی اثر عمق تیر به صورت مجزا، اثر دیگر پارامتر های هندسی تیر از قبیل پهنای بال، ضخامت بال و جان تیر نیز مورد بررسی قرار گرفته است تا بتوان میزان تأثیر هر یک از پارامتر های هندسی تیر بر رفتار اتصال را در کنار میزان تأثیر عمق تیر مشاهده نمود. با توجه به نتایج حاصل از تحلیل اجزای محدود مدلها ، مشخص گردید که عمق تیر بیشترین تأثیر را روی رفتار اتصال دارد بدین صورت که مقاومت و سختی اتصال با افزایش عمق تیر افزایش یافته ولی شکل پذیری و معیار صلبیت روند نزولی خواهند داشت. همچنین با افزایش پهنای بال تیر رفتار مشابه با افزایش عمق مشاهده می شود، اما با افزایش ضخامت بال تیر علاوه بر افزایش مقاومت و سختی اتصال، معیار صلبیت و شکل پذیری نیز افزایش می یابند. همچنین با افزایش طول دهانه تیر معیار صلبیت اتصال بهبود می یابد و لی در مقاومت اتصال تغییر چندانی حاصل نمی شود. به طور کلی با افزایش عمق تیر، گیرداری اتصال خمشی rbs کاهش می یابد و رفتار اتصال از حالت گیر دار به نیمه گیردار تغییر می کند که در این صورت در تحلیل سازه بایستی مشخصات رفتاری اتصال در نظر گرفته شود.