چکیده تحقیق پیش رو در پی تبیین و تجزیه و تحلیل سیاست هویتی و سیاست های قومی در جوامع چند پاره – همانند ترکیه و عراق – است . بر اساس مطالعات و مشاهدات و مستندات تاریخی به نظر می رسد که از زمان به روی کار آمدن دولت مدرن و مطلق? جدید در ترکیه به رهبری مصطفی کمال آتاترک، سیاست هویتی حذف و انکار و امحاء علیه قومیت های غیر ترک بالاخص کردها بمنظور هضم و آسمیله کردن آنها در سر لوح? برنامه های این دولت ها بوده و سیاست مذکور به خشونت سیستمیک و برنامه ریزی شده از جانب دولت علیه کردها انجامیده است ، که نمود نظری و عملی آن در قوانین قضایی و جزایی ، قوانین اساسی ، قوانین آموزش و پرورش ، قوانین مربوط به احزاب و تشکل ها و انجمن ها و نیز جنگ های پی در پی و خشن و خونین ربع اول قرن بیستم وفعالیت های نظامی پرلاف و گزاف و پرهزینه و گاه و بی گاه دولت های اخیر ترکیه در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم علیه کردها ، به صراحت پیداست . راجع به عراق نیز باید گفت که از زمان شکل گیری و تأسیس عراق جدید و از زمان ملک فیصل ، عبدالکریم قاسم و بعثی ها یعنی برادران عارف ، البکر و مخصوصاً صدام حسین همان سیاست های ترکیه با شدت و حدت بیشتری دنبال شد و نتیجه آن پاک سازی نژادی و نسل کشی کردهاست و دو نمونه بارز و انکار ناپذیر آن که در پیش چشم جهانیان صورت گرفت ، عملیات انفال و حلبچه می باشد . بعد از سقوط صدام حسین در سال 2003 نیز وضعیتی به لحاظ سیاسی آنارکیکال پیش آمد که گروه های اصلی عراق شیعه ، سنی ، کرد و به تَبَع آن سایر گروه های کوچک نیز اعتماد خود را نسبت به همدیگر از دست داده و هر کدام نگران موجودیت ، قدرت ، ثروت و منافع خود بودند. در واقع سیاست هویتی در عراق ( از 2003 تاکنون ) در قالب نوعی رقابت هویتی نمایان است . خلاصه اینکه تحقیق حاضر در پی جستجو و کند و کاو و تبیین سیاست هویتی حذف و انکار و امحاء هویتی در ترکیه و هم چنین معضل امنیتی پیش آمده در عراق پس از سقوط صدام حسین می باشد .