مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات غلظت سرمی آلبومین، بیلی روبین، اسیداوریک، آهن، مس، روی، ظرفیت تام اتصال به آهن، مالون دی آلدهید و بتاهیدروکسی بوتیرات طی دوره ی انتقال و همچنین بررسی روابط بین آنها و اثر این فاکتورها بر رخداد کتوز تحت بالینی انجام شده است . 52 رأس گاو هولشتاین سالم با شرایط تغذیه ای مشابه انتخاب شده و از هر گاو چهار نوبت خونگیری انجام شد: 3 و 1 هفته قبل از زایش و 1 و 3 هفته بعد از زایش. بیشترین غلظت مالون دی آلدهید در هفته اول پس از زایش و بیشترین غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات و بیلی روبین نیز در هفته اول پس از زایش مشاهده گردید. در مقابل، مقادیر مس، روی، آلبومین، اوریک اسید و ظرفیت تام اتصال به آهن در سرم خون پس از زایش کاهش یافتند. در مورد آهن تفاوت معنی داری بین زمان های مختلف مشاهده نشد. پیش از زایش، بین روی و آلبومین ارتباط مثبت معنی داری وجود داشت و همین ارتباط بین آهن و ظرفیت تام اتصال به آهن نیز مشاهده گردید. در این زمان بین آهن با هر دو فاکتور بتاهیدروکسی بوتیرات و اوریک اسید، و همچنین بین اوریک اسید و ظرفیت تام اتصال به آهن همبستگی منفی معنی دار وجود داشت. درمورد نمونه های پس از زایش، بین مالون دی آلدهید و بتاهیدروکسی بوتیرات همبستگی معنی دار و مثبت مشاهده شد. همبستگی مشابه بین آهن و ظرفیت تام اتصال به آهن هم دیده شد. ارتباط منفی و معنی داری بین روی و مالون دی آلدهید و همچنین بین روی و بتاهیدروکسی بوتیرات هم در پس از زایش وجود داشت. علاوه بر این، نتایج آنالیز رگرسیون لوجستیک نشان داد که افزایش غلظت روی و اوریک اسید سرم خون در هفته اول قبل از زایش و همچنین افزایش غلظت روی در هفته اول پس از زایش شانس ابتلا به کتوز تحت بالینی را کاهش می دهد. ولی با افزایش غلظت مالون دی آلدهید سرم خون در هفته اول پس از زایش، شانس ابتلا به کتوز تحت بالینی افزایش می یابد. حداکثر مقدار مالون دی آلدهید و حداقل مقدار آنتی اکسیدان ها در هفته اول پس از زایش نشان می دهد که طی دوره انتقال بیشترین استرس اکسیداتیو در هفته اول پس از زایش رخ می دهد. به علاوه نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که افزایش مالون دی آلدهید و کاهش آنتی اکسیدان های روی و اوریک اسید طی دوره انتقال به ویژه در هفته اول پس از زایش، خطر ابتلای گاو به کتوز تحت بالینی را افزایش می دهد .