این تحقیق به بررسی ارتباط بین متغیرهای مدیریتی- ساختاری شامل: رهبری تحول بخش، تمرکز، رسمیت و همچنین متغیر انسجام به عنوان یکی از عناصر جو سازمانی با نوآوری محصول پرداخت. بدین منظورابتدا مدل مفهومی مبتنی برادبیات موضوع استنتاج و طراحی گردید و سپس با استفاده از روش تحقیق پیمایشی- تحلیلی در معرض آزمون قرار گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارکنان واحدهای تولید کننده مبلمان فعال درمشهد بود. از آنجا که نمونه ها از بین واحدهای کوچک، متوسط و بزرگ جمع آوری شد، لذا نمونه گیری تحقیق به روش تصادفی طبقه ای انجام گرفت. از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری داده ها از بین کارکنان واحدها استفاده به عمل آمد و داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که در تمام 3 گروه واحدهای مطالعه شده به تفکیک(کوچک، متوسط و بزرگ) و همچنین در سطح کل واحدها، اثر متغیرهای رهبری تحول بخش، تمرکز کم و انسجام بر نوآوری محصول مثبت و اما اثر مثبت متغیر رسمیت کم بر نوآوری محصول تأیید نشد. علاوه براین، نتایج حاصل از آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که در گروه واحدهای کوچک، 8/64% از تغییرات نوآوری محصول توسط متغیرهای انسجام- رهبری تحول بخش- تمرکز؛ در گروه واحدهای متوسط، 9/97/0 از تغییرات نوآوری محصول توسط متغیر رسمیت؛ و در گروه واحد بزرگ، 2/99/0 از تغییرات نوآوری محصول توسط متغیر رهبری تحول بخش تعیین می شود و نهایتاً نتیجه به دست آمده از آزمون رگرسیون چندگانه که در سطح کل واحدها انجام گرفت، نشان داد 2/98/0 از تغییرات نوآوری محصول توسط متغیرهای رهبری تحول بخش- انسجام- رسمیت تعیین می شود.