امروزه موضوع استفاده ها از انرژی هسته ای به عنوان یک مسأله مهم و تأثیرگذار در جامعه ی بین المللی مطرح می باشد، انرژی هسته ای دارای دو بعد نظامی و غیرنظامی بوده و از هر دو جنبه قابل استفاده می باشد. بدین دلیل است که دولت ها باید کوشش نمایند تا از استفاده های احتمالی غیرنظامی از انرژی هسته ای اجتناب ورزند و در عوض تلاش را در جهت توسعه دادن کاربردهای صلح آمیز این انرژی گسترش دهند. در همین راستا جامعه ی بین المللی سعی در نظام مند نمودن و قاعده دار کردن استفاده های صلح آمیز از انرژی هسته ای داشته و دارد، تا آنجا که نهادهای بین المللی مثل آژانس بین المللی انرژی اتمی با اسناد خود مانند موافقتنامه های پادمان و پروتکل الحاقی سیستم نظارتی گسترده ای را برای کشورهای استفاده کننده از انرژی هسته ای به وجود آورده اند. موضوع ایران و استفاده های صلح آمیز از انرژی هسته ای از دهه های اخیر مورد توجه جامعه ی جهانی بوده است ایران طی سال ها فعالیت های هسته ای خود همواره همکاری های گسترده و داوطلبانه ای با آژانس بین المللی انرژی اتمی و بازرسان آنها نهاد داشته است و همواره ثابت نموده است که انرژی هسته ای را جز برای استفاده های صلح آمیز و در جهت رشد اقتصادی و صنعتی کشور به کار نمی برد. این پایان نامه کوشش می نماید که نظام حقوقی حاکم بر استفاده های صلح آمیز از انرژی هسته ای را تجزیه و تحلیل نموده و حقوق و تعهدات دولت ها را در این راستا بررسی نماید. در نهایت این پایان نامه نتیجه می گیرد که در صورتیکه دولت ها (از جمله ایران) در چهارچوب این نظام حقوقی عمل نمایند نبایستی هیچگونه مانعی برای آنها در استفاده های صلح آمیز از انرژی هسته ای وجود داشته باشد.