مقدمه: در حال حاضر در سطح جهان، دیدگاه دانشجویان در مورد جنبه های مختلف آموزش ارائه شده در موسسات آموزشی مورد بررسی قرار می گیرد و تعیین ادراک و انتظار آنها از کیفیت خدمات آموزشی می تواند اطلاعات با ارزشی را در اختیار برنامه ریزان جهت ارتقاء کیفیت خدمات آموزشی قرار دهد. آنچه که به دانشجویان آموزش داده می شود قلمرو اصلی نیازسنجی را تشکیل می دهد و در واقع نیازسنجی اولین گام موثر در طراحی برنامه های آموزشی است و مطابق نبودن برنامه آموزشی با نیاز جامعه، تلف شدن وقت و امکانات را باعث خواهد شد. با توجه به اینکه در بازنگری سال 87 رشته مدیریت توانبخشی، نظرات دانشجویان و دانش آموختگان لحاظ نگردید لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نیازهای آموزشی دانشجویان و دانش آموختگان رشته مدیریت توانبخشی صورت گرفت. روش: این پژوهش، یک پژوهش توصیفی- اکتشافی است که از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با 18 نفر از دانشجویان و دانش آموختگان رشته مدیریت توانبخشی انجام پذیرفته است. از روش تحلیل محتوای صوری در راستای تجزیه و تحلیل داده ها، استفاده شد. یافته ها: با استخراج کدهای حاصله بعد از پیاده سازی کلمه به کلمه مصاحبه، کدهای مرتبط از دیدگاه شرکت کنندگان در شش مفهوم جای گرفت که شامل واحدهای درسی، مقصد و ماموریت رشته، آموزش دهنده، آموزش گیرنده، شیوه تدریس و کیفیت آموزشی بود. نتیجه گیری: نتایج بیانگر آن بود که تجارب شرکت کنندگان در خصوص موضوع سرفصل دروس حاکی از عدم کفایت واحدهای مدیریتی و ضرورت تغییر روش برگزاری کارآموزی و کاربردی نبودن آموزش واحد مدیریت توانبخشی بود. همچنین مشارکت کنندگان، آموزش دهندگان را دارای نقش اساسی در عدم یادگیری محتوا درسی ذکر کردند. آنان از کیفیت پایین آموزش نارضایتی داشتند و شرط مصاحبه و دو مرحله ای شدن پذیرش دانشجو در رشته را ضروری می دانستند، که در این راستا ضرورت بازنگری در نحوه پذیرش دانشجو و برنامه آموزشی رشته مدیریت توانبخشی پیشنهاد می گردد.