در جوامع قبل ازانقلاب صنعتی توسعه به صورت تدریجی و هماهنگ با طبیعت و مصنوعات انسان ساخت پیش می رفت و در نحوه نگرش انسان به طبیعت و جهان هستی تفاوت چشمگیری وجود داشت. تحولات اقتصادی-اجتماعی قرن ??و ??, کلانشهرها, شهر- ناحیه و مجتمع های عظیمی را به وجودآوردند. مهاجرت های روستایی، تراکم جمعیت و آلودگی, دگرکونی های اساسی درساختار و بافت شهر ها به وجود آمد. بحث پایداری در بستری شکل گرفت که ناکامی اندیشه مدرن با عواملی مانند پیشرفت علوم و فلسفه و فجایعی مانند جنگ جهانی و آلودگیهای زیست محیطی شاخص شده بود. این بحث با دورنما عدالت اجتماعی در همه سطوح؛ از عواقب جامعه ای است که تخریب طبیعت، تخریب فضای سبز، جنگل زدایی و هزاران نوع تبعات زیست محیطی ، اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی از خواص آن می باشد. توسعه پایدار به معنای رشد وترقی با اجتناب از آسیب رساندن به محیط در برآوردن نیازهای انسان است بدون آنکه توانایی و امکانات نسل های آینده برای تامین نیازهایشان محدود شود، که با اهداف احترام به محیط زیست ،حرکت در جهت کاهش مصرف انرژی های تجدید ناپذیر،استفاده از انرژی های نو،استفاده از مصالح جدید در ساخت و ساز با قابلیت بازیافت ،احترام به سایت و ایجاد کیفیت محیطی برتر در عرصه معماری تبلور یافت و دورنمای جدیدی را به سوی انسان معاصر گشوده است. در این رساله سعی شده تا با در نظر گرفتن تامین نیاز فضایی شهر رشت به امکانات فرهنگی از یک سو، بادیدگاه تحلیلی به بررسی انگیزش های شکل گیری بستر تفکر پایدار؛ توسعه پایدار، توسعه شهری پایدار، شهر پایدر و در نهایت معماری پایدارپرداخته شود. سپس با تبیین اصول و ضوابط، اهداف و دستور کارهایی اجرایی نمود آن در طرح بیان شده و در نهایت احکام و ضوابط مستخرج شده در طرح دیده شده است.