هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مصرف عصاره آبی زعفران، تمرین هوازی و ترکیب آنها بر سطوح سرمی آنزیم های کبدی alt، ast و alp در موش های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. 44 سرموش صحرائی نربالغ از نژاد ویستار در این مطالعه به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و به طور تصادفی در پنج گروه قرار گرفتند و متغیرهای پژوهش اعمال شد، به طوری که آزمودنی ها توسط تزریق یک دوز داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (60 میلی گرم بر کیلوگرم) مبتلا به دیابت نوع 1 شدند. آزمودنی ها به پنج گروه کنترل سالم، گروه کنترل دیابتی، گروه دیابتی و مکمل زعفران، گروه دیابتی و تمرین هوازی و گروه دیابتی و ترکیب مکمل زعفران وورزش تقسیم شدند. گروههای کنترل سالم و دیابتی در طول دوره فعالیت خاصی نداشته و مداخله ای را دریافت نکردند. گروه مکمل زعفران به مدت دو هفته عصاره آبی زعفران را به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه تمرین هوازی نیز هر هفته پنج جلسه به مدت 10دقیقه روی نوار گردان با سرعت 10 متر بر دقیقه دویدند. در پایان هفته ی دوم از ناحیه بطن چپ خونگیری جهت سنجش آنزیم های مذکور به عمل آمد. از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه مستقل جهت مقایسه بین پنج گروه استفاده شد. غلظت alt و ast سرم در گروه کنترل سالم به طور معنادار کمتر از چهار گروه دیگر بود اما تفاوت میان گروههای دیگر معنادار نبود. غلظت alp سرم در گروه کنترل سالم و گروه زعفران ورزش دیابتی کمتر از سه گروه دیگر بود و در گروه زعفران ورزش دیابتی کمتر از گروه کنترل سالم بود. به نظر می رسد 2 هفته تمرین نتواند تاثیرات بالقوه خود را ایجاد کند و تاثیر ترکیب عصاره آبی زعفران و ورزش را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در مورد مصرف عصاره آبی زعفران نیز اگرچه طول مدت مصرف تاثیرگذار است، اما دوز مصرفی نیز مهم است. در مورد alp، با اینکه مصرف عصاره آبی زعفران و تمرین هوازی باعث تغییر معناداری در آن نشدند، اما وقتی با هم ترکیب شدند باعث کاهش معنادار سطوح alp سرم موش های دیابتی شد و لذا شاید ترکیب آنها باعث بهبود شاخص های آسیب سلولی ناشی از دیابت شود. واژگان کلیدی: alt، ast، alp، زعفران، تمرین هوازی، آنزیم های کبدی، دیابت